Ιανουαρίου 11, 2006

Ποτέ δεν κρατούσα ημερολόγια – μπήκα στον κόσμο των Blog εξαιτίας ενός αγαπημένου μου συγγραφέα, του Νίκου Δήμου, απόκτησα νικ για να μπορώ να μπορώ να γράφω στις εκεί σελίδες. Βέβαια, πρέπει να πω ότι από τα λίγα blog που διάβασα, έμαθα αρκετά πράγματα ή το ευχαριστήθηκα. Π.χ., ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Νικολαϊδη που θ’ αγοράσω, το νόημα του νικ alombar42 που είναι φτιαγμένο από δύο από τα αγαπημένα μου βιβλία, η φράση ‘μια ζωή την έχουμε κι αν δεν τη γλεντήσουμε θα μας αφήσει και θα πάει να βρει κάποιον άλλο που περνάει καλύτερα’ από το vatrahokoritso.

Θα έβαζα και άλλα κείμενα στο εδώ Blog, αλλά τελευταία περνάω εξαιρετικά δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις και θα ήτανε σαν να προκαλούσα (από την αντίθετη πλευρά) απλά συγχαρητήρια σε ένα post ‘παντρεύομαι την αγαπημένη μου, τρα-λα-λα’.

Και δεν ξέρω κατά πόσο το να βγάζω εσώψυχα απλά για να τα βγάλω, με κάνει ολίγον καλεσμένο του Μικρούτσικου σε ψηφιακή έκδοση. (Και δεν παίρνω και τα 3.000 ευρώ.)

Να πω για τις σελίδες του κ. Δήμου, ότι ακολουθεί αντίθετη πορεία στα Blogs απ’ ότι στα βιβλία. Θέλω να πω, ένα βιβλίο είναι συνήθως πιο αποστασιοποιημένο και με γενικότητες, ενώ του κ. Δήμου είναι αυτοβιογραφικά, ζεστά, γεμάτα βιώματα. Είναι προσωπικά ακόμα κι όταν μιλούν για γενικές θεωρίες. Οι σελίδες των Blog, από την άλλη, είναι συνήθως προσωπικές και γεμάτες βιώματα, ενώ σε αυτές ο κ. Δήμου είναι πιο αποστασιοποιημένος - ως ένα σημείο (αναπόφευκτα μάλλον, απλά και σαν οικοδεσπότης) βρίσκεται σε κάποιας μορφής ‘έδρα’ που δεν έχει στα βιβλία του.

Αλλά εγώ τον βλέπω, πέρα από έναν εξαιρετικά ζεστό και ευγενή άνθρωπο, και σαν δάσκαλο. Φυσική η έδρα. Ποιεί ήθος με την παρουσία του στο διαδύκτιο. Και, μια φράση που είπε ένας χρήστης γι’ αυτόν και μου έμεινε: «αφού βρίσκεται εδώ, σημαίνει ότι ο Δήμου πιστεύει σε μας». Νομίζω ότι λέει πολλά.

Ο διάλογος είναι η αρχή της επικοινωνίας, αλλά αν κάποιοι περίμεναν διαδικτυακή μαιευτική, αυτή δεν είναι δυνατή – ούτε ο Σωκράτης θα τα κατάφερνε με 30 άτομα που μιλούνε συγχρόνως.

Το σκέφτηκα χθες, με το "This blog does not allow anonymous comments." Ακαδημία Νικόδημου. ‘Κανείς να μην εισέλθει εάν δεν έχει νικ’ :))

6 σχόλια:

vatraxokoritso είπε...

Καλωσόρισες...λοιπόν!

raffinata είπε...

καλώς ήρθες κι από μένα... και σιγά-σιγά να δεις που θ' αρχίσεις να βγάζεις τα εσώψυχά σου...
:))

Lion είπε...

Καλωσορισμα και απο εμενα. Ο Νικος Δημου ηταν και για μενα η αιτια να ανοιξω blog.
Πρεπει να μαθω και εγω τι σημαινει το νικ του alombar42 τωρα :-)

ViSta είπε...

Καλη αρχη και καλη συνεχεια. Και γραψε οτι θες, εχεις την ελευθερια αλλωστε απο μονος σου να διαλλεξεις τα θεματα σου.
Καλημερα. :-)

Yannis H είπε...

Πολλά από όσα λέω στο post μου, δεν ισχύουν πλέον. Για παράδειγμα, ούτε έδρα βλέπω να υπάρχει, ούτε αποστασιοποίηση. Και επιπλέον, μπλογκίζω αεί διδασκόμενος. Τα υπόλοιπα, στο επόμενο post.

mickey είπε...

Καλωσήρθες!
(κι εγώ νέος είμαι και δεν το έχω ανοίξει ακόμα το μαγαζί, δοκιμές κάνω)