S.O.S.
(Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης λατρεύει να χτίζει Αύγουστο!)
[reloaded με photo]

Ούτε καν δεκαπενταύγουστο δεν ήρθε και είδα έκπληκτος ότι τώρα διάλεξε ο Παπαγεωργόπουλος να περιφράξει την νέα παραλία. Υπενθυμίζω: Αύγουστο προέκυψε η εκκλησία Κυρίλλου-Μεθοδίου στην παραλία της Θεσσαλονίκης, Αύγουστο προέκυψε το αναψυκτήριο στην ίδια παραλία, Αύγουστο το αναψυκτήριο μετατράπηκε σε υπερπολυτελές μπαρ-ρεστοράν (ονόματι INTERNI), Αύγουστο μπήκαν οι λαμαρίνες στο κέντρο της πόλης όπου θα ανεγερθεί το νέο Δημαρχείο (όπως φάνηκε, απλώς για να κόψουν τα τρία τεράστια πεύκα που βρίσκονταν εκεί – οι αληθινές εργασίες άρχισαν μήνες μετά).

Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις, αλλά υπάρχει οργασμός παράνομων κατασκευών στο κέντρο της πόλης από τις αρχές της πόλης. Πάει να πει, τον Αύγουστο υπάρχουν ειδήσεις και μάλιστα μεγάλες, απλώς δεν υπάρχουν αναγνώστες και δημοσιογράφοι. Ενώ οι τελευταίοι κάνουν τις διακοπές τους, οι υπάλληλοι κατασκευών δουλεύουν υπερωρίες.

Περίφραξη στην παραλία με λαμαρίνες στιλ Συνόδου Κορυφής 2002! Τι πάει να κάνει; Τι θα δούμε σε 15-20 μέρες να γίνεται εκεί;

Αύριο θα έχω και φωτογραφίες.

Η Πατουλίδου, ο Μπουτάρης, οι άλλοι υποψήφιοι τι λένε; Δεν τα είδανε; Είναι μικρό πράγμα η περίφραξη της παραλίας για την πόλη – και μάλιστα, προπαραμονές εκλογών; Εδώ πρέπει να υπάρξει συνέχεια...

____________________________

Σήμερα πήγα λοιπόν και το είδα από κοντά. Το περιφραγμένο μέρος είναι πάνω από 500 μέτρα παραλίας και χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο είναι ακόμα προσπελάσιμο από τη μεριά της παραλίας (το περίφραξαν μόνο από τη μεριά του δρόμου) και ξεκινάει από το σταθμό ρύπανσης και υδάτων, φτάνοντας περίπου μέχρι το παλιό 5ο Γυμνάσιο. Πιστεύω πως μέχρι αύριο-μεθαύριο (9-10 Αυγούστου) θα είναι κι αυτό απροσπέλαστο: ήδη είχαν ξεκινήσει να κλείνουν τη μόνη ελεύθερη δίοδο.

Το δεύτερο μέρος είναι πλέον εντελώς περιφραγμένο και «απαγορεύεται η είσοδος» μου είπε κάποιος ημίγυμνος εργάτης που εκτελούσε χρέη ‘φρουρού’ στην ‘πόρτα’ που έκαναν πάνω στην παραλιακή. Φτάνει μέχρι το τρίγωνο όπου χωρίζεται η παραλιακή με την Α. Παπανδρέου και αρχίζουν οι καφετέριες.

Ρώτησα και το έργο είναι τελικά τα θεματικά πάρκα. Κατά την προσφιλή του μέθοδο, ο Παπαγεωργόπουλος ξεκινάει κι αυτά από την περίφραξη και μήνα Αύγουστο.

Ένα εξαίρετο άρθρο πάνω στο θέμα, έγραψε ο Ημίαιμος (θα το βρείτε εδώ). Επίσης, άλλα post / άρθρα για τις παράνομες παρεμβάσεις στην παραλία θα βρείτε στο κυρίως blog του, (ιδίως) το post Η ανάπτυξη δια θαλάσσης 3 και τα σχόλια, ανάμεσά τους και δύο δικά μου όπου αναφέρομαι πιο εκτενώς στο ιστορικό των αυγουστιάτικων παρεμβάσεων στην παραλία (ανέγερση εκκλησιών, μπαρ, κτλ.).

Και τώρα οι φωτογραφίες.

Εδώ ξεκινάει η περίφραξη (αριστερά είναι η παραλιακή, λεωφόρος Μ. Αλεξάνδρου) που κόβει την πρόσβαση στη θάλασσα.


Το μέρος που είναι ακόμα προσβάσιμο. Το νεοκλασικό κτήριο στο βάθος είναι το παλιό 5ο Γυμνάσιο. Στην κάτω φωτογραφία, οι παραλιακές πολυκατοικίες που βρίσκονται λίγο ανατολικότερα.



Το μέρος που έκλεισε ολοκληρωτικά: οι λαμαρίνες μπαίνουν περίπου μισό μέτρο πάνω από τη θάλασσα, οπότε...


...αναγκαστική έξοδος. Και ο ανάδοχος...


Έχοντας αφήσει πίσω περίπου 300 μέτρα ψηλού φράχτη, βαδίζω προς το ανατολικό τέλος (άλλα τόσα). Στο βάθος, το σημείο όπου διαχωρίζεται η παραλιακή με την Α. Παπανδρέου.


Και το ανατολικό τέλος μπροστά από το πάρκο του Μεγάρου Μουσικής. Ο δρόμος κομμένος ολοκληρωτικά - ποιος είπε ότι μια παραλιακή πόλη πρέπει να έχει πρόσβαση στην παραλία της;



Είχα ακούσει ότι το έργο θα ξεκινούσε Μάρτιο («μέχρι τότε θα έχει ξεμπερδέψει με τις προσφυγές» άκουσα να λέει στέλεχός του Δημάρχου). Τελικά είτε η νομική διαπραγμάτευση με τους φορείς της πόλης (βλ. ‘έτσι θέλω’), πήρε περισσότερο, ή το timing για το ξεκίνημα ήταν καλύτερο αυγουστιάτικα και προπαραμονές δημοτικών εκλογών!

Ο Παπαγεωργόπουλος θέλει να ηγηθεί μητροπολιτικού Δήμου και δηλώνει έτοιμος γι’ αυτό, δίνοντας σαν δικαιολογία την (πολύ πιασάρικη) διάθεση αποκέντρωσης από την Αθήνα. Για την παντελή έλλειψη ελέγχου στην τοπική αυτοδιοίκηση (που τη φέρνει πρώτη σε διαφθορά σε μια χώρα που είναι πρώτη σε διαφθορά) ...ούτε λέξη. Λες και μια προσπάθεια δημιουργίας νέου θεσμού δεν θα έπρεπε να ξεκινήσει από τη δυνατότητα ελέγχου του...

Accountability. Λέξη-κλειδί και αυτονόητη για κάθε θεσμό, που στα ελληνικά όχι απλώς δεν υπάρχει σαν έννοια, αλλά ούτε σαν λέξη. ‘Ελεγξιμότητα’ – τρέχα γύρευε τι καταλαβαίνει ο καθένας ότι σημαίνει.