Διαγωνισμός βρεγμένου τι-σερτ: τι ρομαντισμός!

Το άτομο απ’ όπου πήρα το video, αναφέρει ότι πρόκειται για αληθινό διαγωνισμό βρεγμένου τι-σερτ. Και δεν ήταν εύκολo: η δημιουργός είναι κάποια γυναίκα από την Ουκρανία, της ζήτησα να δημοσιεύσω το video στο blog μου με ρώτησε γιατί, της απάντησα, ρώτησε άλλα πράγματα, ανταπάντησα, τελικά μου έδωσε την άδεια.
Πάνε περίπου δύο μήνες – νομίζω θα εκπλαγεί και η ίδια όταν την ειδοποιήσω.

Διαγωνισμός βρεγμένου τι-σερτ λοιπόν... Τι σας έρχεται στο μυαλό; Ρόγες να διαφαίνονται, κορίτσια που δεν έχουν τις αναστολές των θεατών, καλές για ένα βράδυ. Ποιανού το όνειρο είναι να παντρευτεί κάποια διαγωνιζόμενη; Στο γάμο σκέφτεσαι και το αυριανό άπλωμα...

Αχ, αυτές οι εικόνες... Κατ’ αρχήν ασπρόμαυρες: η πατίνα του παλιού, του νοσταλγικού. Και ό,τι παλιό είναι και πιο αγνό. Πιο αδιάβρωτο. Πιο αυθεντικό. Και η μουσική; Ένα γαλλικό τραγούδι, αισθησιακό μεν (το γνωστό Emmanuelle) αλλά με κάνει να νιώθω ότι βλέπω παλιά ταινία. Από εκείνες τις ασπρόμαυρες, τις αφελείς – όπως τις ...‘ελληνικές ταινίες’. Και, ο λόγος που τις αγαπήσαμε, είναι ότι στο τέλος το ζευγάρι πάντα παντρευόταν. Είναι ο συντηρητικός μας εαυτός, αυτός που πιστεύει (έστω τηλεοπτικά) στη Σταχτοπούτα και στη Χιονάτη μαζί.

Στο video η γυναίκα κουνιέται προκλητικά – ο άντρας προσπαθεί να της πιάσει το στήθος, η γυναίκα ξεφεύγει. Κάτω από τη φωνή του ντιζέρ. Αμείλικτο το τραγούδι – ατελείωτο, όλο η ίδια φράση. Το ίδιο και η φωνή του. Σαν να λες ποιος θα το βάλει κάτω πρώτος. Και το κορίτσι... όλο ξεγλιστρά. Και όλο είναι εκεί, με το βρεγμένο τι-σερτ και τις ρόγες …τεντωμένες. Αλλά ασπρόμαυρη. Κι απλησίαστη.

Άγρια αγκαλιάσματα. Ή τουλάχιστον προσπάθειες. Τριγύρω, το καφέ – όλοι οι θαμώνες καθιστοί. Λες και βλέπεις τον έρωτα σε πρώτο πλάνο. Κάποιοι θεατές τους χαίρονται, κάποιοι δείχνουν πως δεν τους νοιάζει - οι πρωταγωνιστές είναι ολοκληρωτικά δοσμένοι στο χορό.

Η γυναίκα... να τον γουστάρει; Μου φαίνεται ολοφάνερο. Να παίζει μαζί του; Ναι, αλλά με τακτ, με κλάση. Μα είμαστε σε διαγωνισμό βρεγμένου τι-σερτ!

Αδιάφορο. Το χρώμα (καλύτερα: η απουσία χρώματος) και η μουσική, κυριαρχούν. Έχουμε μια ιστορία αγάπης. Συγνώμη, μια ιστορία έρωτα. Πάλι συγνώμη - μια ιστορία σεξ. Ωμού, ασπρόμαυρου, νοσταλγικού, αληθινού. Είναι από αυτές τις ιστορίες που νικάνε την ηθική. «Όταν πει ‘θα κοιμηθώ με αυτόν’ εννοεί ότι θα σκοτώσει ακόμα μια φορά την Ιστορία. Πρέπει να δεις τι ενθουσιασμός πιάνει τότε τα πουλιά.»

Το έγραψα, στην αρχή, από λάθος διαφορετικά: «Πρέπει να δεις τι αισθησιασμός πιάνει τότε τα πουλιά.» Χάρηκα για το λάθος μου.

Και τελικά, αναρωτιέμαι: ένα τόσο περιθωριακό και ‘φτηνό’ γεγονός, όπως ο διαγωνισμός βρεγμένου τι-σερτ, να δίνει τέτοιες σκέψεις. Αυτό μου έκανε εντύπωση. Από την αρχή. Και αυτό είπα στη δημιουργό από την Ουκρανία, όταν μου ζητούσε το λόγο που θέλω να δημοσιεύσω το video της.

Nipples transparently covered για τους χορευτές. Eyes wide shut για τους θαμώνες

Και να μην είναι οι πρωταγωνιστές τώρα ζευγάρι, και να μην πέρασαν εκείνη τη νύχτα μαζί: έχω μπροστά μου μια δυναμική αυτού του κόσμου. Προς τη δημιουργό και τους πρωταγωνιστές: να ‘ναι καλά!

Cheers!