Ο θάνατος κι ιδίως μια δολοφονία είναι σοκαριστικό θέμα - πόσο μάλλον όταν έχει όλα τα φόντα για να γίνει τηλεοπτικό παραμύθι. Πέρα από τον (γνωστό πλέον) κανιβαλισμό των media, αυτό που με ενοχλεί περισσότερο, είναι η κοινή γνώση ότι η αλήθεια κρατείται κρυφή από τη μητέρα του. Το βλέπω σαν βάναυση παραβίαση προσωπικών δεδομένων - για τη μητέρα. Όχι μόνο δεν γνωρίζει, αλλά όλοι ξέρουν ότι δεν γνωρίζει.Μου έρχεται στο μυαλό η συνήθεια που υπάρχει από παλιά στην Ελλάδα, να κρύβουμε από κάποιον που είναι σοβαρά άρρωστος την αλήθεια. Όλοι έχουμε ακούσει ή ζήσει καταστάσεις όπου γύρω από ένα κρεβάτι παίζεται θέατρο και ο μόνος που έχει άγνοια είναι ο πιο άμεσα εμπλεκόμενος. Το θεωρούμε σκόπιμο και θεμιτό για την προστασία του - την οποία βάζουμε, αυτοδίκαια, πάνω από την αξιοπρέπειά του. Ένα παρόμοιο θέατρο μου φαίνεται πως στήθηκε πανελλαδικά - γύρω από τη μητέρα του ηθοποιού.
Ακόμα και εάν χρειάζεται να προστατευτεί, η ανακοίνωση δεν γίνεται σε πανελλήνιο δίκτυο. Ούτε επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Είναι εξευτελιστική τέτοια πανελλήνια συνωμοσία για την προστασία της. Δεν καταλαβαίνει ο μέσος τηλεθεατής πόσο απίστευτο είναι να γνωρίζει παραπάνω για κάποιον που δεν ξέρει προσωπικά από την ίδια τη μάνα του - και από πάνω, να ξέρει πως θα φερόταν "αν ήταν εκεί" για να ...την προστατεύσει;
8 σχόλια:
δεν βλέπω τηλεόραση, την είδηση την άκουσα στο ραδιόφωνο στο ταξί. Από κείνη την ημέρα βλέπω στο διαδίκτυο μια εμμετική προσπάθεια ανάδειξης του συγκεκριμένου σε ήρωα σχεδόν! είμαι σχεδόν βέβαιη πως θα βρουν έναν κακομοίρη μετανάστη που θα τον πασάρουν ως γνωριμία μιας βραδιάς και δολοφόνο... πώς θα δικαιολογήσουν τις μαχαιριές; εδώ αφήνουν άλλα κι άλλα αδικαιολόγητα και δεν κουνιέται φύλλο...
Όπως έγραψε η γιατροσόφι στον παθ η μάνα ήξερε. Μακάρι να ήταν το αιτούμενο η προστασία της αξιοπρέπειάς της... το αιτούμενο είναι η ηρωοποίηση του θανόντος! μ΄ έχει ενοχλήσει πολύ το πλασάρισμά του ως "καταραμένος" ποιητής. Είναι σύνηθης τακτική των ανθρώπων του περιθωρίου, ανεξαρτήτως οικονομικής ευμάρειας, να εκδίδουν ανεξόφλητα γραμμάτεια μοναδικότητας και να το πασάρουν πιασάρικα στην αγορά-όπως τό ΄λεγε και ο Στινγκ, χτίσε μυστήριο για να σε θεωρούν μοναδικό..-
Το εντυπωσιακό είναι πως σε αυτό το στήσιμο "στρατολογηθήκαν" και πένες που έχουν δείγματα γραφής μιας άλλης θεώρησης των πραγμάτων, αυθεντικής και υποψιασμένης...
http://vlemma.wordpress.com/2008/06/06/sergianopoulos/
Βασιλική
Κατ’ αρχήν, είναι καλό να ξεχωρίζουμε τους δύο τόπους (ΠΑΘ και μπλογκ), είναι διαφορετικοί με διαφορετικούς επισκέπτες. Το νικ ενός εκεί δεν λέει τίποτα εδώ.
Κατά δεύτερο λόγο, για την ηρωοποίηση του ηθοποιού, δεν το ξέρω – δεν παρακολουθώ τις εκπομπές (και από προσωπική μάλλον ιδιοτροπία, δεν ακούω ραδιόφωνο).
Για το θέμα: λες ότι στις αναφορές για τη μάνα, το ζητούμενο δεν είναι η προστασία της αλλά η «ηρωοποίηση του θανόντος». Νομίζω ότι το ζητούμενο είναι να νιώσει ο κάθε περίεργος και καθημερινός τηλεθεατής μέρος του δράματος, μέρος του τζετ σετ. Ελπίζω να κάνω λάθος – αλλά αυτό ένιωσα. Τέτοια φτήνια. Η μυθοποίηση, δηλαδή, είναι του τηλεθεατή: στο πόσο ‘συνένοχο’ σε κάτι σημαντικό και απόμακρο, σε κάνει το να βλέπεις, απλώς, τηλεόραση. Εις βάρος της αξιοπρέπειας ενός πραγματικού ατόμου: της μητέρας του.
η πληροφορία πως η μάνα ήξερε είναι σημαντική για την ερμηνεία του φαινόμενου, και ανέφερα την πηγή για να είμαι συνεπής. Δεν με ξενίζει, καθόλου θα έλεγα, η περιγραφή του ζητούμενου (να νοιώσει ο τηλεθεατής μέλος του τζετ σετ). Εννοείς ζητούμενο από τον τηλεθεατή; και πως η τηλεόραση του προσφέρει όσα έχει "ανάγκη"; ή μήπως τα ΜΜΕ τις κατασκευάζουν αυτές τις ανάγκες; Είναι σημαντικό να προσδιορισθεί ο γεννήτωρ των αναγκών, εάν πρόκειται περί αυτοπάθειας ή ετεροπάθειας. Την προσπάθεια επιβολής του ως Πρότυπο την είχα νοιώσει ήδη στο διαδίκτυο, και εψές απλά άνοιξα την τηλεόραση επί τούτου κι επιβεβαιώθηκα.
Ξέρεις μερικές φορές ενώ δύο άνθρωποι εφορμούνται από τα ίδια κίνητρα, ας πούμε θέλουν να είναι περήφανοι για το ανθρώπινο είδος, επειδή τους πονάει η φθήνεια του εν προκειμένω ίσως από την περισσή τους αγωνία αλλάζουν θέσεις και κονταροχτυπιούνται μεταξύ τους. Τη μια λέει ο ένας όχι οι άνθρωποι είναι κτήνη, είναι αδιόρθωτοι και ο άλλος χυμάει και του αντιγυρίζει όχι οι άνθρωποι αξίζουν το καλύτερο, μπορούν για το καλύτερο. και οι δυό το ίδιο λένε, μόνον που η απελπισία σαν μπουν μαζί με την ελπίδα στο ίδιο ζύγι, που να βρεις αντίβαρα να τ΄ αντιρροπήσεις...
Βασιλική
Νομίζω είναι καταφανές λάθος να μιλάμε για ‘αυτοπάθεια ή ετεροπάθεια’. Π.χ., φταίει ο θεατής που ζητά σεξ και αίμα στις ταινίες, ή οι κινηματογραφικές εταιρίες που τα προσφέρουν; Προφανώς, το ένα συμπληρώνει κομμάτια του άλλου.
Οι βασικές οδηγίες, ο κανόνας δεοντολογίας, η γενικότερη κουλτούρα των ΜΜΕ, το ΕΣΡ τι λένε και κάνουν; Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα – η αγορά των ΜΜΕ δεν είναι υπόκειται πουθενά σε αυτό που λέμε «ελεύθερη αγορά» για να αυτορυθμιστεί…
η αγορά των ΜΜΕ κατασκευάζει μόδες για να πουλάει, αυτός είναι ο τρόπος αυτορύθμισής της. ο ενεργός πολίτης είναι εκείνος που αντιστέκεται και στηλιτεύει όσα προσβάλλουν την νοημοσύνη του. όταν όμως βλέπεις νοήμονες να δουλεύουν για την αδηφάγα αγορά των ΜΜΕ, αρχίζεις κι αναρωτιέσαι για το τί νόημα έχει να είσαι ενεργός πολίτης...
Εάν το ΕΣΡ είχε να αντιμετωπίσει επί πέντε μέρες δέκα γραφίδες με @@ στις μεγαλύτερες εφημερίδες να δεις πως μαζευόταν κάθε χαζοχαρούμενο που υπηρετεί την καριέρα του -και που στην προκειμένη περίπτωση θα γούσταρε να είναι και λίγο Σεργιανόπουλος, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό...-, τότε απλά θα λειτουργούσε. Τώρα είναι ανύπαρκτο. Όμως οι βασικές οδηγίες και οι κανόνες δεοντολογίας δεν είναι τα όσια και τα ιερά, απαιτείται κι ένας μηχανισμός επαγρύπνησης που να αφουγγκράζετε και τις ανησυχίες και τις αυτοκτονικές αφασίες του κόσμου και να παρεμβαίνει βελτιωτικά και αναθεωρητικά με γνώμονα το κοινό συμφέρον. είπαμε όλοι αυτοί οι φορείς είναι δικές μας επιλογές ως κοινωνία, εμείς τις θέλουμε γιατί έχουμε διαπιστώσει την αναγκαιότητά τους, δεν είναι κάτι έξω από μας, είμαστε Εμείς...! Αιθεροβάμων ε;
AthanasiaPsycho:Αρχικά να αναφέρω ότι βρήκα το blog σου Γιάννη (αν μου επιτρέπεις τον ενικό), από το blog του Θάνου.Ίσως να έχεις παρατηρήσει ότι σχολιάζω κατά καιρούς.Εκτός από το ότι έχουμε ως κοινή βάση την Θεσσαλονίκη και οι δύο από ότι κατάλαβα ενδιαφερόμαστε για την Φιλανδία, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.Εγώ δεν έχω πάει αλλά το σκέφτομαι πολύ σοβαρά να το επιχειρήσω.
Όσον αφορά τα ΜΜΕ, είναι πασιφανές ότι στόχος τους είναι η απευαισθητοποίηση και παθητικοποίηση των τηλεθεατών.Μήπως πρέπει να αναλογιστούμε ότι είναι και αυτό ένα μέσο κοινωνικού ελέγχου κατά κάποιο τρόπο;Επιπλέον για να επιτευχθούν τα παραπάνω χρησιμοποιούνται και διαχειρίζονται καθημερινά ιστορίες πόνου (οικογενειακά δράματα, πολεμικές συρράξεις και πάει λέγοντας) με τέτοιο τρόπο που σπάνε οι όποιοι ηθικοί φραγμοί, οι σεβόμενοι την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και πόνο. Ως διαζευγμένη μάνα ενός 11χρονου αγοριού θα επικεντρωθώ στο πρόσωπο της μητέρας του ηθοποιού.Φυσικά και έχει το δικαίωμα να μάθει για το πως πέθανε ο γιος όταν όλη η Ελλάδα το ξέρει καλύτερα από αυτήν.Αλλά μήπως πρέπει να σεβαστούμε την ηλικία της και τα όποια προβλήματα υγείας έχει και έστω να κάνουμε μια μικρή συνομωσία, αλλά ταυτόχρονα να σταματήσουνε οι σχετικές αναφορές στα τηλεοπτικά κανάλια;(παρεπιπτόντως έχω ξεχάσει πότε είδα τηλεόραση για τελευταία φορά και δεν μου λείπει καθόλου)
AthanasiaPsycho, καλώς ήρθες :)
Ασφαλώς αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να προστατευτεί η γυναίκα – δεν είμαι αυτός που θα το κρίνει εάν πρέπει, δεν είναι καν δική μου δουλειά. Αλλά εφόσον είναι έτσι τα πράγματα και οι δικοί της αποφάσισαν να «την προστατέψουν», ακόμα περισσότερο δεν μου πέφτει λόγος να ξέρω κάτι τόσο ‘δικό της’, και από πάνω, να είμαι, μαζί με όλο το κράτος, γνώστης του θεάτρου που παίζεται για χάρη της. Τη νιώθω να ξεφτιλίζεται. Κι εμείς, συνηθίζουμε περισσότερο στην ‘ξεφτίλα’ ενός συμπολίτη μας – και θεωρούμε πως γίνεται «για το καλό του». Τίποτα τόσο αισχρό δεν μπορεί να είναι για το καλό οποιουδήποτε – και ποτέ να μη μάθει τη συμπαιγνία και να πεθάνει ευτυχισμένη, η κοινωνία μας θα έχει παθητικό. Προσωπικά έτσι το βλέπω.
Σε άλλο θέμα: για τη Φινλανδία... Σε συμβουλεύω να πας – είναι υπέροχο κράτος. Δυστυχώς δεν θα μπορούσα να σου πω ποια εποχή θα ήταν καλύτερη – εκεί οι εποχές είναι πραγματικά διακριτές, η φύση αλλά και το κράτος είναι εντελώς διαφορετικά χειμώνα και καλοκαίρι (με απίστευτες ομορφιές και στις δύο εποχές) και παράλληλα, φθινόπωρο και άνοιξη, έχουν τη δική τους ιδιαίτερη χάρη. Οπότε… ό,τι μπορείς μάζεψε σαν εμπειρία – θα είναι σίγουρα μοναδική!
AthanasiaPsycho:Καλώς σας βρήκα αν και δεν είμαι blogger αλλά υπόσχομαι ότι κάποια στιγμή θα γίνω.Μέχρι στιγμής αρχικά επιχειρώντας να βρω πληροφορίες για Φιλανδία, 'τρύπωσα' στα blogs της Krotkaya και του Θάνου από όπου ανακάλυψα και εσένα.Λίγο-λίγο εξερευνώ τα αγαπημένα του Θάνου μιας που τον σέβομαι και τον εκτιμώ απεριόριστα ως άνθρωπο αν και δεν τον έχω γνωρίσει προσωπικά όπως εσύ.Συγχαρητήρια σε όλους εσάς που διατηρείται αυτό το τόσο αξιοπρεπές επίπεδο σε επίπεδο επικοινωνίας και απόψεων.Μακάρι να συναντούσαμε και να αλληλεπιδρούσαμε σε καθημερινή βάση με τέτοιους ανθρώπους.Μπορεί να ακούγομαι υπερβολική αλλά έτσι αισθάνομαι.Αραιά και που θα 'πετάω' κανένα σχόλιο.Χάρηκα για την υποδοχή!
Δημοσίευση σχολίου