Πέντε λεπτά διασημότητας

«Κάνει ρεύμα στον κώλο μου» είπε ο άντρας. Το δωμάτιό του ήταν δεκαεπτά τετραγωνικά μέτρα, με ένα κρεβάτι να πιάνει τον μεγαλύτερο χώρο. «Όταν κάποιος κοιμάται σε ένα κρεβάτι KING-SIZE ζει σα βασιλιάς το ένα τρίτο της ζωής του» ήταν μια από τις πιο συνηθισμένες (και πιο εκλεπτυσμένες) δηλώσεις του. Ένας σάκος-σαμάρι βρισκόταν δίπλα στο κρεβάτι. Τα υπόλοιπα αντικείμενα ήταν τυπικά ενός φοιτητικού δωματίου: Ένα γραφείο με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, ένα τηλέφωνο, κάμποσα δένδρα που θα μεγάλωναν μικραίνοντας, μια βιβλιοθήκη. «Πικάσο», «Φαλλική Λατρεία», Tom Robbins, βιβλία της Τρίτης Γυμνασίου. Χαρτί που χρειάστηκε πολλά επίδοξα μπονσάι για να κατασκευαστεί. Υπήρχε ακόμα μια σιδερένια θερμάστρα από τις αρχές του αιώνα, μια οβίδα κανονιού που είχε επισμαλτωθεί και τώρα χρησίμευε για βάζο. («Κάποτε βόμβα, τώρα γεμάτη λουλούδια· μπορείς να βρεις καλύτερο συμβολισμό;» ήταν άλλη μια από τις προσφιλείς του δηλώσεις.) Και ένας ανεμιστήρας: ο λόγος που φυσούσε.

«Ε, κλείστο» θα έπρεπε να πει η φίλη του που προσπαθούσε να κοιμηθεί δίπλα του. Αλλά δεν είπε τίποτα. «Να μια θαυμάσια αρχή για ένα βιβλίο», συνέχισε αυτός μόνος του. «Κάνει ρεύμα στον κώλο μου».

«Εγώ θα προτιμούσα να υπάρχει μόνο αυτή τη φράση και μετά η περιγραφή του δωματίου» σχολίασε τότε η φίλη του. Ίσως είχε δίκιο. Το επόμενο πρωί άνοιξε τον υπολογιστή και έγραψε το κείμενο που του συνέστησε. Αγαπητέ αναγνώστη, σ’ αυτό το σημείο το παρελθόν συναντά το παρόν και αυτό που έμοιαζε μυθοπλασία συναντά την πραγματικότητα. Από δω και πέρα ο συγγραφέας δεν έχει άλλη επιλογή παρά να αναπαράγει την πράξη του γραψίματος (διάστημα, το πλήκτρο Τ, το πλήκτρο Ο). Κάτι σαν Big Brother του γραψίματος. Το να περιγράφεις κάτι ασήμαντο και τετριμμένο έχει νόημα, εάν σε βοηθήσει να το αντιληφθείς ως τέτοιο. Εάν κάποιος θέλει να πάει παραπέρα, είναι καταδικασμένος να ξεφύγει από το παρόν και το συγκεκριμένο – ίσως για να γράψει ένα βιβλίο. Αλλά εγώ ήθελα απλά να δώσω πέντε λεπτά διασημότητας στον κώλο μου.