Ζούμε σε μια απέραντη ESPRESSO

Η αντίδραση των ανθρώπων της τηλεόρασης προς την AGB θυμίζει άχτι καταπιεσμένων παιδιών. Τόσον καιρό τους καταδυνάστευαν ‘τα νούμερα’. Κοιμόντουσαν και ξυπνούσαν με αυτά. Τώρα που η εταιρία-διακινητής του τρόμου βρίσκεται στα κάτω της, στριμώχνονται ποιος θα ‘της την πει’. Αν η εκτόνωση είναι ένδειξη ψυχολογίας του όχλου, εδώ έχουμε έναν τηλεοπτικό όχλο. Με αστέρες και αστερίσκους (κυριολεκτικά: υποσημειώσεις στο τηλεοπτικό star system), που φτάνουν μέχρι του σημείου ‘μου έδινε υψηλά νούμερα αλλά δεν ήταν αληθινά’.

Ο καημός τους γίνεται δικός μας, βέβαια. (Γι’ αυτό και ο τίτλος.)

Η συζήτηση για την AGB με αφορά στο βαθμό ότι θα ήθελα να γίνονται ακριβείς μετρήσεις (όπως στις δημοσκοπήσεις, στο δείκτη του πληθωρισμού, στη θερμοκρασία). Μέχρι εκεί. Αυτό που με αφορά περισσότερο, είναι η ιεράρχηση των ειδήσεων στα κανάλια μας. Τι προτείνεται σαν σημαντικό και τι όχι. Γιατί η ιεράρχηση ειδήσεων, επιδρά στον τρόπο που βλέπουμε την πραγματικότητα. Την ημέρα λοιπόν που ξεκίνησε το θέμα της AGB, έκανα ζάπιγκ για να δω τον τρόπο παρουσίασης (είχαμε το πολύ σημαντικότερο θέμα της πυρκαγιάς στον Κορυδαλλό με τρεις νεκρούς). Η παρουσίαση:

ALPHA: Πρώτο θέμα η AGB, δεύτερο το βίντεο με τις ‘τηλεοπτικότατες’ εικόνες βασανισμού στη Σιέρα Λεόνε πριν δέκα χρόνια. Δεν πρόλαβα να δω αν παίχτηκε το θέμα του Κορυδαλλού.
MEGA: Πρώτο θέμα ο διάλογος εργαζομένων-ΣΕΒ, δεύτερο ο Κορυδαλλός, τρίτο η AGB.
ANT1: Πρώτο θέμα ο Κορυδαλλός και μετά η AGB

Ένα κανάλι λοιπόν, μας είπε ότι η έρευνα για τις μετρήσεις της τηλεόρασης είναι πιο σημαντικό θέμα από το ότι κάηκαν σαν τα ποντίκια τρεις φυλακισμένοι. Αυτό δεν είναι όμως ειδήσεις, είναι ο καημός του «δημοσιογράφου», (ναι σε εισαγωγικά: «ιδιωτικογράφος» θα έπρεπε να λέγεται). Εξίσου, όταν πρώτο θέμα είναι ο διάλογος εργαζομένων-ΣΕΒ (δηλ. ένα θέμα για την τσέπη μας) εκπέμπεται ένας άμετρος εγωισμός!

Για την ιστορία, δεν βλέπω ειδήσεις στον ALPHA αλλά εκείνη την ημέρα είχε καλεσμένο τον πρόεδρο της AGB. Και... τον ζήλεψα. Για το συγκροτημένο λόγο του. Για τη μετρημένη, ανθρώπινη – αλλά ακέραια - παρουσία του. «Τέτοιες στιγμές θα εκτιμούσα να μην ειρωνεύεστε» είπε όταν ο συνεντευξιαστής του μίλησε για «οικονομολόγους τριών ετών». Σωστά, θέμα είναι η έρευνα και ο διάλογος - όχι οι μπηχτές.

Δεν ξέρω αν ο πρόεδρος της AGB είπε την αλήθεια, αλλά σίγουρα κέρδισε τις εντυπώσεις απέναντι στον ‘γκαζωμένο’ στην αρχή Χατζηνικολάου. Αφήστε που κάποια στιγμή γέλασε γιατί ο δημοσιογράφος είχε το κατηγορητήριο στα χέρια του ενώ αυτός, που κατηγορείται, δεν το είχε. «Θα το διαβάσετε στο ΘΕΜΑ, θα δημοσιευτεί» ήταν η αντάξια των θεσμών μας απάντηση του Χατζηνικολάου.

Από μια συζήτηση στο blog του Νίκου Δήμου (είπα τα παραπάνω πράγματα με λιγότερα λόγια) ο συν-μπλογκίστας Chris απάντησε:

«Ο ξακουστός Αναστασάκης. (…) Συμφωνώ απόλυτα και επαυξάνω: τον θυμάμαι αρκετά χρόνια πριν σε μια κουβέντα για τα τηλε-σκουπίδια. Τον θαύμασα: επιχειρηματολογούσε στην τηλεόραση με ψυχραιμία και κριτική αντίληψη πρώτου μεγέθους. Και ήταν επίσης αρκετά απομυθοποιητικός απέναντι στις φοβικές κατασκευές των διανοουμένων για την τηλεόραση»

Είναι ωραίο να βλέπεις σύμπτωση απόψεων σε ανύποπτα θέματα (δεν ήξερα από χθες τον Αναστασάκη, μάλιστα νόμιζα ότι τον έλεγαν Αναστασάκο) αλλά το ένστικτό μου, μου είπε ότι εδώ έχουμε κάποιον που μιλάει στην τηλεόραση όπως θα έπρεπε.

Για την αλήθεια... θα αποφασίσουν άλλοι. Και θα μάθουμε αυτό που θα μας πούνε. Με τη σειρά που θα μας το παρουσιάσουν.

Ίσως, τελικά, αυτό το post να αφορά λιγότερο την ουσία (δηλ. τι παρουσιάζεται σαν σημαντικό και τι όχι) και περισσότερο την αισθητική μας. Γιατί δεν πιστεύω ότι κάποιος αγοράζει ESPRESSO επειδή περιέχει ειδήσεις, ή ότι βλέπει φωνακλάδες στα παράθυρα επειδή ενημερώνεται – τα επιλέγει με βάση την αισθητική του. Όπως το αν πηδήχτηκε κάποιος με κάποια δεν χρειάζεται επιχειρήματα, όπως το ‘ου να χαθείς’ στα παράθυρα δεν είναι πνεύμα διαλόγου… μαθαίνουμε να συζητούμε συγκεκριμένα θέματα με συγκεκριμένο τρόπο. Και η αισθητική, τελικά, καταφέρνει ν’ αλλάζει την ουσία περισσότερο απ’ ότι μια μαύρη προπαγάνδα.