Οκτωβρίου 08, 2007

Άθεοι Χριστόδουλοι

Έλαβα πρόσφατα δύο κείμενα για τον Αρχιεπίσκοπο από τον Γιώργο Νακρατζά (ανήκω στη mail list του). Στο πρώτο «Η Ασθένεια του Αρχιεπισκόπου» υποστηρίζει ότι ο Αρχιεπίσκοπος, μεταβαίνοντας στις ΗΠΑ, δείχνει να περιφρονεί τα θαύματα που συνιστά στους πιστούς - κανονικά θα έπρεπε ν’ αρκεστεί σε μια επίσκεψη στην Παναγία της Τήνου ή σε κάποια θαυματουργή εικόνα στο Άγιο Όρος.

Στο δεύτερο μήνυμα (επιστολή ανώνυμου αναγνώστη) παρατίθενται διάφορα εκκλησιαστικά κείμενα για το πως ο ιερέας πρέπει να υπομένει τον πόνο και να δέχεται το θάνατο, αλλά και ότι ένας Αρχιεπίσκοπος δεν έχει δικαίωμα στη δωρεά οργάνων:

«Είναι άραγε φυσικό ... ο κατ' εξοχήν αφιερωμένος δούλος του Θεού, να περιμένει και να υπολογίζει πότε θα πεθάνει κάποιος για να παρατείνει την δική του ζωή; Ο Θεός που τον εξέλεξε και τον απέστειλε δεν μπορεί να τον θεραπεύσει με τα μέσα που διαθέτει η Εκκλησία, ή έστω και με την επιστήμη ... αλλά περιμένει να σκοτώσει κάποιον άλλον για να προμηθεύσει στον κ. Χριστόδουλο καινούργιο συκώτι;»

Τον Αρχιεπίσκοπο τον θεωρώ πραγματικά επικίνδυνο για την Ελλάδα (ίσως το πιο επικίνδυνο άτομο τα τελευταία χρόνια). Και για την ασθένειά του είπα ότι λυπήθηκα για τον άνθρωπο, χάρηκα για την Ελλάδα.

Αναφορικά ειδικά με τη δωρεά οργάνων: δεν ξέρω εάν ο συγκεκριμένος (ανώνυμος) επιστολογράφος ή ο κος Νακρατζάς είναι δωρητές οργάνων. Εγώ όμως είμαι, όχι μόνο οργάνων αλλά ολοκλήρου του σώματος εδώ και 23 χρόνια. Κι αγανακτώ όταν κάποιος παίρνει αυτόκλητα την εξουσία να οριοθετήσει και να θέσει συντεταγμένες για ένα τόσο πανανθρώπινο θέμα. Δεν μπορεί να υποστηρίξει κάποιος - ούτε φιλοσοφικά! - εάν η ζωή κάποιου πρέπει να χαθεί, ούτε εάν μια ζωή που προσφέρεται χάρη σε ένα μόσχευμα πρέπει να γίνει δεκτή. Εγώ, σαν ζων δωρητής σώματος, δεν αποδέχομαι το δίλημμα «αφού πεθάνω, μπορεί να ζήσει οποιοσδήποτε, ή δεν πρέπει να είναι Αρχιεπίσκοπος;» Ούτε αναφορικά με το αίσθημά μου για την ανθρώπινη ζωή, ούτε αναφορικά με τη δωρεά μου.

Επίσης, δεν μπορώ να μην αναφέρω τι θα γινόταν εάν ο Χριστόδουλος αρνιόταν να του γίνει μεταμόσχευση, εάν αρνιόταν μάλιστα οποιαδήποτε ιατρική βοήθεια κι έτρεχε αποκλειστικά σε λείψανα και εικόνες. Δεν θα τον κατηγορούσαν για μεσαιωνισμό; Δεν θα έλεγαν ότι – έστω και με προσωπικό κόστος ζωής – βλάπτει τον πολιτισμό μας, καθώς ενθαρρύνει τους πιστούς να μην ζητάνε τη βοήθεια της επιστήμης, παρά να εναποθέτουν τις ελπίδες τους σ’ εκκλησίες και φυλαχτά; Και δεν θα είχαν τότε περισσότερο δίκιο;

Χαμένος για χαμένος δηλαδή ο Χριστόδουλος, ό,τι και αν κάνει. Προσωπικά τέτοια αντιμετώπιση δεν επιφυλάσσω στον εχθρό μου – θέλω να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να είμαι τόσο δίκαιος ώστε, ό,τι και να κάνει ο άλλος εγώ να είμαι σωστός.

Η γενική ένστασή μου στα συγκεκριμένα άρθρα είναι ότι υποβόσκει μια χαιρεκακία, μια διάθεση αντεκδίκησης. Δεν μπορώ να νιώσω έτσι για έναν άρρωστο άνθρωπο. Χίλιες φορές να καταρρακωθεί επίσημα, να μείνει εκτεθειμένος θεσμικά, αλλά όχι να χορεύει κάποιος στον τάφο του ή γύρω από το κρεβάτι του. Ο Χριστόδουλος έκανε κηρύγματα μίσους και μισαλλοδοξίας - σε τι διαφέρουμε από αυτόν, εάν κάνουμε τα ίδια, απλώς από την αντίθετη σκοπιά;

Επίσης, υπάρχει μια πρόσθετη υποκρισία: από τη μια δέχομαι ότι δεν έγιναν επίσημα τάματα, ότι ο Χριστόδουλος δεν κατέβηκε να περπατά στα γόνατα σε κάποια Παναγία, αλλά από την άλλη, υπάρχει και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Θα μας άρεσε να γονατίζει δημόσια ένας διάσημος καρκινοπαθής και να κλείνει τα μάτια μπροστά στις κάμερες, εκλιπαρώντας για τη ζωή του; Δεν γινόμαστε χαιρέκακοι, εκδικητικοί κι ηδονοβλεψίες; Η πραγματική αρρώστια δεν είναι reality show...

Τέλος, ακόμα κι η περίπτωση ν’ ανακοινωθεί επίσημα ότι ο αρχιεπίσκοπος προσευχήθηκε ολονυχτίς για την υγεία του, ή ότι έκανε το τάδε τάμα... Προτιμώ που δεν ανακοινώθηκε τίποτα. Δεν με αφορά η προσωπική του ζωή (όπως δεν θέλω να αφορά κι αυτόν η δική μου).

Επαναλαμβάνω ότι στο θεσμό και στα κοσμικά τερτίπια του Χριστόδουλου δεν δείχνω καμιά επιείκεια. Αλλά στο ανθρώπινο δράμα χρειάζεται σεβασμός, αίσθηση του ανθρώπινου μέτρου χωρίς έπαρση ή διάθεση αντεκδίκησης. Μπορεί ν’ ακούγεται μπλαζέ ή φτιαχτό, αλλά πραγματικά θέλω να νιώθω ότι είμαι καλύτερος από αυτόν που κατηγορώ.

_______________________
ΥΓ. Έστειλα το παραπάνω κείμενο στον κο Νακρατζά σαν link (σε πιο σύντομη μορφή, από ανάρτηση σε κάποιο φόρουμ). Δεν μου απάντησε, όπως δεν είχε απαντήσει και μια άλλη φορά που είχα διαφωνήσει μαζί του και του έστειλα ανάλογο link. Η μοναδική φορά που μου απάντησε, ήταν όταν πρωτοέλαβα κείμενό του και τον ρώτησα που βρήκε το mail μου. Μου απάντησε, μάλλον με κάποια αγένεια, ότι τέτοιες λίστες κυκλοφορούν στο internet και αν ήθελα να μου πει σε ποια μέρη. Δεν απάντησα αλλά και δεν διαγράφηκα από τη λίστα του.

ΥΥΓ. Δημοσιεύω το post αυτό τώρα, καθώς η ‘ήρεμη’ επικοινωνιακή περίοδος, όσον αφορά την ασθένεια του Χριστόδουλου μόλις έληξε. Από εδώ και πέρα θα μιλάμε για το ανθρώπινο δράμα, τις πιθανές ευθύνες γιατρών και τα παρασκήνια διαδοχής. Κατά τη γνώμη μου, η καθαρή συζήτηση που θα μπορούσε να αναδείξει τις αρετές της άθρησκης και δημοκρατικής πλευράς έναντι του μισαλλόδοξου μεσαιωνισμού, έδειξε ότι υπάρχουν κι άθεοι "Χριστόδουλοι".

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μερικά Σχόλια:
1. Ο κ Νακρατζάς θα έκανε καλά αν ασχολιότανε και με την καταπίεση των μειονοτήτων στη γείτονο χώρα, της οποίας τόσο ένθερμος υποστηρικτής είναι.

2. Η ανοησία και η άγνοια τσακίζουν κόκαλα. Ο κ Χριστόδουλος κι η Εκκλησία της Ελλάδας πρωτοστάτησε πρίν από μερικά χρόνια στην εκστρατεία υπέρ της δωρεάς οργάνων.
Συγκεκριμένα:

Η Εκκλησία της Ελλάδος με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας (12.10.1999), είχε ανακοινώσει ότι θεωρεί την δωρεά οργάνων του σώματός μας για μεταμόσχευση ως θεάρεστη πράξη αγάπης και θυσίας, αρκεί η προσφορά αυτή να είναι αποτέλεσμα ενσυνείδητης και ελεύθερης απόφασης του δότη και να είναι μακριά από κάθε προσπάθεια εμπορικοποίησης.

Τα άλλα τα δυσνόητα για τα θαύματα δεν τα έπιασα, ή κάνω ότι δεν τα έπιασα, για να μην απαντήσω σε αρλούμπες. Είναι ίσως λόγια τρικυμίας, άγνοιας δεν ξέρω τι να πω.

Τα υπόλοιπα τα οποία λέτε αποδεικνύουν το ένα και μοναδικό:
Ότι η αθεϊα είναι η πιο ιδεοληπτική θρησκεία από όλες. Η πιο βάναυση και η πιο ανθρωποφάγος. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα, έτσι δεν είναι;

ΥΓ Να φοβάστε αυτούς που "φωνασκούν" για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι οι πιο έτοιμοι για να τα καταπατήσουν...

Ανώνυμος είπε...

poso ilithios ise!!!

pigene stous agious saranta na se diavasoune!!

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Τελος εποχης για τον Χριστοδουλο...Ποιο θα ειναι ομως το επομενο καθαρμα που θα τολμησει να αποκαλεσει τον εαυτο του αντιπροσωπο της Ορθοδοξιας;;;;

Yannis H είπε...

Ανώνυμος #1: Στη χώρα μας υπάρχει σημαντικό δημοκρατικό έλλειμμα – και φαίνεσαι τυπική απόδειξή του. Το να κοιτάμε τι γίνεται οπουδήποτε αλλού και να μετρόμαστε με βάση αυτό, δείχνει ότι δεν νοιαζόμαστε δράμι για τις αρχές της δημοκρατίας, ούτε τις κατανοούμε.
Το ότι ο Χριστόδουλος υποστήριξε σθεναρά τη δωρεά οργάνων είναι γνωστό – και είναι μια από τις ελάχιστες ευτυχείς του θέσεις.
Για το ότι η αθεΐα είναι η πιο ιδεοληπτική θρησκεία, θα διαφωνήσω. Πρώτον ούτε εγώ πιστεύω σε θεό (με θεωρείς ιδεοληπτικό και ακραίο;) και δεύτερον, είναι φανερό ότι δεν ζεις σαν άθρησκος σε μια πιστή και εντελώς παραδοσιακή κοινωνία, δεν νιώθεις σαν μειονότητα στο ίδιο σου το κράτος, δεν καταλαβαίνεις πόσο μακριά από τη δημοκρατία είναι οι τυπικοί Έλληνες πιστοί, δεν έχεις νιώσει την ετσιθελική επέμβασή τους στην καθημερινότητα των υπόλοιπων.
Προσπάθησα να δώσω μια ισορροπημένη προσέγγιση – δεν με εκπλήσσει το ότι δεν έγινε κατανοητή.

Yannis H είπε...

Ανώνυμος #2: Πήγα στους Άγιους Σαράντα. Το link εδώ.

Yannis H είπε...

πρέζα TV: Δυστυχώς, πολλά δείχνουν ότι επικρατέστερος για τη θέση του Χριστόδουλου είναι ο Άνθιμος. Πολύ πιο ακραίος, φανατικός, παρεμβατικός, ανίκανος να καταλάβει οποιαδήποτε διάκριση ιερού και κοσμικού.

Derek είπε...

εγώ απλά αναρωτιέμαι, αυτοί δεν ήταν που πριν λίγα χρόνια δεν επέτρεπαν στους γιατρούς να πάρουν μοσχεύματα από τον νεκρό αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ που ήταν δωρητής σώματος με δική του επιλογή?

απλά σκέφτομαι πόσο ειρωνικό φαίνεται τώρα... τπτ άλλο!

Hannibal ante portas είπε...

A maximis ad minima για τον Αρχιεπίσκοπο. Σίγουρα σε αυτές τις οριακές καταστάσεις δοκιμάζονται οι χαρακτήρες,η συνέπεια,η πίστη ορισμένων αλλά και η μνησικακία άλλων. Οι επικριτές ας έιμαστε μεγαλόψυχοί αυτές τις ώρες ειδικά με έναν άνθρωπο που δεν ξέρω αν νιώθει -ή θα έπρεπε να νιώθει- έτοιμος να συναντήσει τον δημιουργό του...

Yannis H είπε...

Derek, καλημέρα. Δεν έχω γνώση αυτού που λες, τον καιρό του Σεραφείμ ήμουν Φινλανδία. Από την άλλη, επειδή και η μητέρα μου είναι δωρητής σώματος κι επικοινώνησε με την υπηρεσία (κούφια η ώρα βέβαια αλλά το έκανε), της είπανε ότι μετά τα 75 ισχύουν άλλα πράγματα.

Αυτό που αγανάκτησε εμένα στην επιστολή του ανώνυμου είναι η αποστροφή «περιμένει να σκοτωθεί κάποιος για να σωθεί ο ίδιος». Αυτό εκφυλίζει τη δωρεά οργάνων, περιέχει μια κυνικότητα που παραμορφώνει το όλο πνεύμα της. Κατ’ αρχήν από τη μεριά του δότη: ποτέ δεν ένιωσα ότι κάποιος «περιμένει να σκοτωθώ» για να σωθεί. Για όνομα του θεού (που δεν πιστεύω) η αρρώστια κάποιου είναι ένα αναπάντεχο γεγονός, όσο και ο θάνατος κάποιου άλλου. Δύο αναπάντεχα αρνητικά σε δύο ανθρώπους (το ένα αμετάκλητο) δημιουργούν ένα θετικό για έναν από αυτούς, με τη βοήθεια της επιστήμης και της πράξης της δωρεάς. Από την άλλη μεριά, δεν ξέρω βέβαια την ψυχολογία κάποιου που βρίσκεται σ’ επείγουσα θέση αναμονής μοσχεύματος – η ζωή είναι γλυκιά. Πάντως δεν λες βαριές κουβέντες ελαφρά τη καρδία, δεν περιγράφεις μ’ επαίσχυντο τρόπο τη δικιά σου προβολή συναισθημάτων λέγοντας ότι ο ετοιμοθάνατος θα πρέπει να ντρέπεται.

Περιγράφοντας το όλο θέμα έτσι, ο επιστολογράφος δείχνει ότι στην ουσία δεν υποστηρίζει τη δωρεά οργάνων: αυτό που προβάλει στον Αρχιεπίσκοπο θα ισχύει και για τον κάθε κοινό άνθρωπο, το ίδιο μακάβριοι και απάνθρωποι φαίνονται και οι δύο.

Στην ουσία, βέβαια, μάλλον τον ενδιαφέρει να στάξει φαρμάκι. Το καταφέρνει – κυριολεκτικά το έχει λουστεί και φαίνεται από μακριά.

Yannis H είπε...

Hannibal ante portas, συμφωνώ απόλυτα!

Λες: «ειδικά με έναν άνθρωπο που δεν ξέρω αν νιώθει -ή θα έπρεπε να νιώθει- έτοιμος να συναντήσει τον δημιουργό του...»

Σε μια συζήτηση, κάποιος πιστός είπε ότι ο Χριστόδουλος είναι στην ουσία μοναχός, και σκοπός του μοναχού είναι να συναντήσει το Δημιουργό του όσο το δυνατόν πιο σύντομα. (Άρα, υποτίθεται, θα πρέπει να είναι χαρούμενος που έχει καρκίνο.) Αυτή είναι η αντίθετη πλευρά, που ενώ είναι έξω από το χορό, προβάλει άνετα τις πεποιθήσεις της σε κάποιον που πεθαίνει. Μου παράθεσε μάλιστα ένα σωρό παραπομπές, λες και αποδείκνυε εξίσωση με βάση μια καλή βιβλιογραφία. (Και φυσικά, κάπου υπέβοσκε η πεποίθηση ότι εάν ο Χριστόδουλος προσπαθήσει μέχρι τέλους να γιατρευτεί, δεν είναι τόσο καλός μοναχός.)

doctor είπε...

Για τον Χριστόδουλο, διαβάστε ένα πολύ ωραίο ποστ:

http://nefelikas.wordpress.com/2007/10/09/%ce%a0%cf%81%ce%bf-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%cf%85%ce%bb%cf%8e%ce%bd/

doctor

Ανώνυμος είπε...

O Σεραφείμ είχε νεφρική ανεπάρκεια.
Συνεπώς, οι Νακρατζάδες του διαδικτύου έχουν δύο όψεις.
Δεν θέλω να γράψω δημοσίως για τις μεταμοσχεύσεις -αν και με το ζόρι κρατιέμαι. μόνον τούτο. έχουν προσφέρει ζωή. εύχομαι το συντομότερο αυτό το έργο να το αναλάβει η κυτταρική θεραπεία.

Βασιλική

Yannis H είπε...

doctor, ευχαριστώ για το link. «Θάνατος σε απευθείας μετάδοση», η φράση που μου έκανε εντύπωση. Κατά τα άλλα, λίγο δακρύβρεχτο και τετριμμένο. Από τα καλά του είδους, αλλά αυτού του είδους :)

Βασιλική, στο φόρουμ του ΠΑΘ έβαλα το ίδιο κείμενο – μπορείς να δεις τους παλιούς γνωστούς να διαξιφίζονται :)

Agobooks είπε...

Πάντως, αυτό που κάνει εντύπωση είναι η ετοιμότητα του κλήρου για την διαδοχή. Από την άλλη, έζησα από πολύ μέσα την αδιαφορία του κλήρου για τον Αρχιεπίσκοπο. Τον έχουν κανονικά γραμμένο. Δεν θα επεκταθώ αλλα, τυχαία βρέθηκα στη καρδιά του συναφιού. Μόνο που δεν εύχονται φωναχτά να τα κακαρώσει!

mickey είπε...

Συμφωνώ, Γιάννη, με το κείμενό σου.

Κι εγώ (όπως θα θυμάσαι) υπήρξα λάβρος κατά του Χριστόδουλου (όπως και κατά του Χριστιανισμού και των θρησκειών γενικότερα), αλλά ως ανθρώπινη ύπαρξη μπροστά στον θάνατο δικαιούται τον ίδιο σεβασμό και την ίδια αντιμετώπιση με οποιονδήποτε άλλον.

Για να μην αναφέρω πως έχω βρει τη στάση του μέχρι στιγμής ιδιαίτερα αξιοπρεπή, τίμια και ανθρώπινη. Ίσως τελικά ο θάνατος να έκανε τον ίδιο πιο "μαλακό" και τους εχθρούς του πιο "σκληρούς". Ίσως και να υποκρίνεται, αλλά κανείς δε μπορεί να γνωρίζει τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό του.

Από τη στιγμή που δεν ανακάλεσε τα ατοπήματά του, αυτά δε συγχωρούνται. Με όσα γνωρίζω όμως, προτιμώ να τον βλέπω ως έναν απλό άνθρωπο που αντιμετωπίζει καρτερικά τον επερχόμενο θάνατο.

Ελπίζω να κρατήσει αξιοπρεπή στάση μέχρι τέλους.

(όσο για το παπαδαριό, που "συνωστίζεται" γύρω από τον Θρόνο της Διαδοχής, δε μου κάνει καμιά εντύπωση - τα έχω ζήσει από μέσα και ξέρω)


Υ.Γ. Θαρρώ πως η προσέγγισή σου έγινε απόλυτα κατανοητή - σε μένα τουλάχιστον.

Alkyoni είπε...

μ αρέσει να σε "διαβάζω" πιο πολύ εδώ παρά "εκεί"
το "εκεί" φαντάζομαι ξέρεις ποιό είναι..
σαν να μην σου ταιριάζει πια το "εκεί"
φιλώ σε

Yannis H είπε...

Μίκυ: νομίζω πως είναι όντως κατανοητό - το κακό είναι πως μαζί με τους υπερπατριώτες, έχουμε και τους υπερδιεθνιστές, υπερκοσμικούς, υπερδημοκρατικούς. Και ως γνωστόν, τα άκρα πολλές φορές συναντώνται.

Αλκυόνη: εδώ, εκεί και επί τα αυτά :) Όπου λάχει - έτσι κι αλλιώς, δεν συμμετέχω συχνά πουθενά.

Yannis H είπε...

n.ago, σε πιστεύω. Δεν ξέρω πως βρέθηκες εκεί μέσα αλλά... περαστικά :))

trol είπε...

άσχετο

θυμάσαι που λέγαμε για ηλεκτρονική μουσική και μετά για χορό?
έλεγες δηλαδή

να πάρεις να δεις το 'happy feet'

ο π ω σ δ ή π ο τ ε λέμε


μην παραξενευτείς, είναι εκεί που έχουν τα παιδικά και τα καρτούν

Ανώνυμος είπε...

yannis
ti ennooouses me 'swsti anartisi se lathos blog' gia to six feet under? kamia blakeia tha ekana pali, eimai loziasmeni[zalismeni] min me pareksigeis kai ououou paw na riksw enan upno na sunelthw, argisa na apantisw giati ohhhh wanted so much to say this, eimai ektos, opws lene merikoi LOL

Yannis H είπε...

trol: θα το δω - σίγουρα.

Όσο για το 'παράξενο' σχόλιο, είχα γράψει κάτι (με copy-paste) που απαντούσε σε άλλο θέμα, από άλλο μπλογκ και το έστειλα κατά λάθος στο δικό σου.

Γι' αυτό και ακριβώς πάνω από το σχόλιό μου υπάρχει ένα comment deleted by author.