Είχα βάλει άλλο κείμενο στο post, αλλά είχα βρει και μια φωτογραφία από παλιά και είπα να το αλλάξω (ελπίζω να μη γίνει βαριά η σελίδα με τόσες φωτό...). Την είχα τραβήξει στο Σούνιο και δεν το είχα αντιληφθεί μέχρι που έκανα ζουμ με τον υπολογιστή (εδώ ένα κομμάτι της): Πάνω στα μάρμαρα του ναού, γραμμένα ονόματα! Και παρ’ όλους τους τουρίστες, κανένα ξένο – όλα ελληνικά. Νικολάου, Καρύδας, Φ+Μ=LOVE.

Στο Σούνιο είδα, φυσικά, και το ηλιοβασίλεμα. Κλικ-κλικ οι μηχανές (κι εγώ μαζί τους), και όταν χάθηκε ο ήλιος, σαν σε παράσταση, άρχισαν να χειροκροτούνε!

Όχι, ο ήλιος δεν ξανανέβηκε για να υποκλιθεί. Ούτε ανταποκρίθηκε στα encore που - παραδέχομαι - φώναζα γελώντας. Το φεγγάρι που εμφανίστηκε αμέσως μετά την παράσταση κι ενώ ο κόσμος έφευγε, στήθηκε σε ένα παράξενο μέρος, σαν να διεκδικούσε κι αυτό μερίδιο στη δόξα - με τον δικό του, πιο διακριτικό τρόπο.

Επί του πιεστηρίου: πάνω που πήγα να αλλάξω το κείμενο, είδα ότι υπήρχε ήδη ένα σχόλιο. Οπότε το αφήνω, ημέρα Βιντάλ Σασούν σήμερα.