Οκτωβρίου 21, 2006

Ο Αδάμ ποτέ δεν ήταν αμήχανος

Mια φορά, καιρό, καιρό πριν γεννηθούν πολλοί θεοί (γιατί αυτοί που δε γνωρίσαμε υπήρχαν από πάντα) ήμασταν ευτυχισμένοι. Δεν είχαμε φάει ακόμα από το Δένδρο της Γνώσης.

Το Δένδρο της Γνώσης είναι η πιο ψευδής διαφήμιση στην ιστορία του Σύμπαντος. Σαν κάποιος σπόρος να προσέλαβε τον πιο καπάτσο ατζέντη και αυτός, αφού έβαλε κάτω ψυχολογικά δεδομένα και αναλύσεις αγοράς για τους υποψήφιους καταναλωτές – τους κατοίκους της Εδέμ - κατέληξε σ’ αυτό το ανίερο και παραπλανητικό όνομα. “Δένδρο της Γνώσης”.

Αχ, και να έκανε ένα βαρύ χειμώνα στον παράδεισο και να ξέμενε ο Αδάμ έτσι γυμνός που ήταν στο κέντρο του... Και να σώριαζε κάτω το κομπλεξικό δένδρο, με τους καρπούς του και τα κουκούτσια του, και να τα έκανε όλα κάρβουνα - και να έκανε έρωτα με την Εύα στη ζεστασιά του... Τα πράγματα όμως δεν έγιναν έτσι. Από κάποια στιγμή και μετά «ξέρουμε». Ως εξής:

“Και ηνοίχθησαν οι οφθαλμοί αμφοτέρων, και εγνώρισαν ότι ήσαν γυμνοί· και ράψαντες φύλλα σύκης, έκαμον εις εαυτούς περιζώματα”. Σ’ αυτές τις γραμμές κρύβεται ένα αληθινό πανόραμα του ανθρώπου.

Οι Πρωτόπλαστοι αντιλήφθηκαν ότι ήταν γυμνοί. Αντιλήφθηκαν τους εαυτούς τους, απέκτησαν δηλαδή συνείδηση της ύπαρξης τους. Ιδού η στιγμή της πρώτης διαίρεσης: μεταξύ του ατόμου και του εαυτού του. Έκτοτε ο άνθρωπος είναι το ον που αντιλαμβάνεται την ύπαρξή του, που μπορεί να στοχάζεται πάνω στην ύπαρξή του, που είναι ικανός για εσωτερικό διάλογο. Αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου (είμαι διαιρετό ον) άρα υπάρχω. Ως άνθρωπος.

Η πρώτη διαίρεση αναγκαστικά οδηγεί στη δεύτερη. Είναι η στιγμή που αλληλοκοιτάχτηκαν, αντιλήφθηκαν ότι ήταν γυμνοί και σκεπάστηκαν. Όχι, βέβαια, από τους εαυτούς τους. Η δεύτερη διαίρεση είναι μεταξύ του Εγώ και του Εσύ.

Κάθε ιστορία έχει μια λογική. Ο Αδάμ αντιλαμβάνεται ότι η Εύα είναι γυμνή και έχει στύση. Συνειδητός πλέον, για πρώτη φορά ντρέπεται - για τον εαυτό του. Η Εύα αντιλαμβάνεται ότι αυτή προκάλεσε την στύση, όπως και τη δική της σωματική αντίδραση - και σκεπάζεται. Η συνείδηση του ‘εαυτού’ και του ‘άλλου’ είναι συνυφασμένες.

(Ήτανε ίσως η στιγμή που ο άνθρωπος, από γένους αρσενικού και θηλυκού έγινε γένους σεξουαλικού; Που εν αντιθέσει με τα άλλα ζώα κατέστη ικανός να ζευγαρώνει όλη τη διάρκεια του χρόνου; Η ιστορία αναφέρεται στη στιγμή της δημιουργίας του Ανθρώπου όπως τον ξέρουμε).

Το κυριότερο χαρακτηριστικό του ανθρώπου μέσα από αυτή την ιστορία, είναι η απόκτηση αυτοσυνείδησης. Από μια ευχάριστη σύμπτωση (;) στα αγγλικά η λέξη self-conscious σημαίνει και αμήχανος ή αδέξιος. (Έχετε διακρίνει ποτέ στα ζώα, που δεν διώχθηκαν από τον παράδεισο, αμηχανία ή αδεξιότητα;) Αντίθετα εμείς, στις στιγμές αμηχανίας αντιλαμβανόμαστε ακόμα και την αναπνοή μας, το πως κρέμονται τα χέρια μας στα πλευρά. Είναι η ύψιστη – και πλέον δυσάρεστη - αίσθηση αυτοσυνείδησης. Τότε ειδικά, θα θέλαμε να φτύσουμε τον αναθεματισμένο καρπό και να ξαναγυρίσουμε στην χαμένη μας μακαριότητα. Να είναι τυχαίο που, στην πιο κλασσική αντίδραση αμηχανίας - το ξεροκατάπημα – ονομάζουμε αυτό που ανεβοκατεβαίνει στο λαιμό μας... “μήλο του Αδάμ”;

18 σχόλια:

Ecumene είπε...

Για δε τι μαθαμε στου Γιαννη...

1. aware of oneself as an individual being
2. uncomfortably over-conscious of one's appearance or behaviour
3. ill at ease socially

wiktionary

Αυτες δίσημες λεξεις εχουν πλακα
:)

Ecumene είπε...

Eίχαν στησει ο Αδαμ και η Ευα;;...

Δεν το λεει πουθενα η Βίβλος!...

Και αν ρωτησεις θεολόγο..
θα σου πει

αυτο συνέβη μετα την αποπομπή
εκ Παραδείσου

Ανώνυμος είπε...

Ωραία συζήτηση. Μήπως επισκέφτηκες το ...Όρος προσφάτως; :)
Εγώ πάντως ξέρω ότι η Εύα είχε ΣΤΗΣΕΙ τον Αδάμ στο ραντεβού κάτω από το δέντρο και, όταν τελικά ήρθε με πολύωρη καθυστέρηση, ο Αδάμ εν ΣΤΥΣΗ την άρχισε στα πεοραπίσματα (στην ψιλικαντζουϊκήν "πουτσοσκάμπιλα"), οπότε επενέβη ο Κύριος και τους είπε "Ουστ απ' εδώ, Αμέρικαν Μπαρ μου το κάνατε το περιβόλι".

bidibis είπε...

Δηλαδή ο απαγορευμένος καρπός δεν ήταν μήλο.

Το φίδι δεν ήταν φίδι;

Σε λίγο θα μας πουν ότι προερχόμαστε και από τον αυστραλοκάγκουρα!

Yannis H είπε...

Εργοτελίνα, κατ’ αρχήν, εάν οι Πρωτόπλαστοι έκαναν έρωτα στην Εδέμ, υπήρχε στύση και πριν την Πτώση. Εάν δεν έκαναν, καλώς έκαναν και έφυγαν!

Ας πούμε λοιπόν πως χάσαμε με την αποπομπή από τον παράδεισο – οπότε, η στύση δεν ήταν νέο πράγμα. Πώς λες να ‘εγνώρισε ο Αδάμ πως είναι γυμνός και εντράπηκε’; (Αν ήταν μόνος του γιατί να ντραπεί;, επειδή ξαφνικά είδε πως πήγαινε το πράγμα του πέρα-δώθε;) Πιο πιθανό μου φαίνεται πως είδε την Εύα, σκέφτηκε «πω πω βυζάρες!» και μετά …για κάποιο λόγο κατάλαβε πως είναι γυμνός. Πάει να πει, κάτι ‘ιδιαίτερο’ του τράβηξε την προσοχή πάνω του: «Ουπς, είμαι γυμνός!» Όσο για την Εύα, συνέβη κάτι παρόμοιο (δεν ένιωσε να ανεβοκατεβαίνουν τα στήθη της και είπε «πω πω, ντροπή!»). Είδε τον Αδάμ γυμνό, κάτι ένιωσε, είδε και το πράγμα του σηκωμένο και … ‘εσκεπάστηκε’.

Τώρα, με τέτοια διάθεση ανάμεσά τους, θα περίμενε βέβαια κανείς να βγάλουν τα μάτια τους – όχι να σκεπαστούν. Αλλά η ιστορία είναι από την ιουδαϊκή θρησκεία, που ενοχοποιεί τον έρωτα. (Φαντάζεσαι μια νύμφη κι ένα σάτυρο να νιώθουν ερωτικά και να… σκεπάζονται;).

Ημίαιμε, δεν επισκέφτηκα το Όρος – αλλά μήπως πρέπει να το επισκεφτείς εσύ; Μου έκανες αμέρικαν μπαρ της Τρούμπας τον παράδεισο! Εγώ έλεγα ‘Ο κήπος της Εδέμ είναι ανθηρός’ κι εσύ ‘Come, we have peorapismata!’

Badlydrawnboy, ο απαγορευμένος καρπός, απ’ όσο ξέρω, η εκκλησία λέει πως δεν ήταν μήλο – στη δική μου ιστορία είναι. Και το φίδι δεν παίζει ρόλο στην ιστορία, είναι ο ‘από μηχανής διάβολος’, αλλά η πλοκή μου στέκει και χωρίς αυτόν. Τώρα, η καταγωγή από τον αυστραλοκάγκουρα ακούγεται εξίσου πιθανή ιστορία με αυτήν της Γένεσης.

NinaC είπε...

Σιχτίρ, μας κα*****τε κυριακάτικα! (αθηνέζικη προφορά)

Σιχτίρ, μας γκα*****τε κυρικάτικα!
(σαλονικιώτικη προφορά)

:ppppppp

Yannis H είπε...

Ναι, "μας γκαστρώσατε" λέμε στη Θεσσαλονίκη - αλλά "καστρώσατε" λέτε στην Αθήνα; Σαν να λέμε, 'επεσε το κάστρο μας'; Καινούριο αυτό! Ενδιαφέρον...

NinaC είπε...

ουστ, καλέ!

:p

Artanis είπε...

Υπάρουν δύο πράγματα για τα οποία το ανθρώπινο γένος θα πρέπει να λετρεύει τον διάβολο και όχι το θεό:
1) Έρωτας, σεξ, κ.λ.π., κ.λ.π.
2) Γνώση

Νομίζω ότι κάτι στράβωσε στην πορεία αυτής της θρησκείας. Ακόμα, δεν έχω βρει τι...

Α! Πάρε κι ένα λινκ, ενός συγχωριανού σου. Θα σ' αρέσει.
Μάλιστα, ήταν ο πρώτος πρώτος μπλόγκερ που διάβασα ποτέ!
Till

paragrafos είπε...

"Οι κενώνεις του μωρού ειναι λευκές, δεν εχει συκώτι, δεν έχει ζωή", λέει ένας γιατρός στο μυθιστόρημα του Οε.

Ενώ η άλλη μαμά χαιρόταν τις κενώσεις του μωρού της που ήταν υγιείς και η αγάπη της μεταμόρφωνε τη δυσοσμία στην πιο μελωδική ευοσμία!

Το υγιές μωρό σιγά-σιγά αυτονομείται: αν και κολλάει στη φουστα της μαμάς, συχνά απαιτεί να κανει τα δικά του, να παίρνει πρωτοβουλίες...

Κι οσο "ωριμάζει" τόσο πιο πολυ απογαλακτίζεται, αλλά και τόσο πιο πολυ ντρέπεται και κρύβει τις φυσικές του ανάγκες, τις πολυ προσωπικές, αυτές που εκλύουν και εκλυονται...

Και ω του θαύματος, ο χώρος της απολυτης ντροπής, αιφνης μοιράζει την πιο τρυφερή οικειότητα, φτάνει ο έρωτας να μιλησει το δικό του τραγούδι στις ίδες ψυχές.

Μόνο που ο παράδεισος του έρωτα υπόκειτα στη φθορά και τότε αρχίζει η κόλαση των πρωτοπλάστων...

Ναι, οι πρωτόπλαστοι είναι ένοχοι επειδή διέρρηξαν τον έρωτά τους όταν κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον, ήταν για να χωρίσουν ο ένας από τον άλλον, για να αποσείσουν την ευθύνη της ενοχής της φθροράς ο καθένας από πάνω του και να την ρίξει στον άλλον.

Ναι, οι πρωτόπλαστοι είναι ένοχοι, επειδή έπαψαν ναι είναι απολύτως δοσμένοι ο ένας στον άλλον, επειδή έπαψαν να πιστεύουν στον έρωτα, επειδή προδωσαν την αγάπη τους στη μάχη με το χρόνο της οξύδωσης των πάντων.

Ο Θεός είναι η πλανη του άντρα, η ψευδαίσθηση του τι θα ήθελε να είναι και νομίζει ότι μπορεί να ξαναγίνει όταν "φύγει", όταν απελευθερωθεί από τα δεσμά της γυναίκας.

Και ο διαβολος, είναι τάχα το άλλοθι της γυναίκας, ένα άλλοθι όμως φτιαγμένο απο μια κοινωνία φαλλοκρατική που έπρεπε ντε και καλά να μας καταδικασει ως όργανα του διαβόλου, δλδ της αδυναμίας του άντρα να ζήσει χωρίς το κορμί μας.

Φίλε Γιάννη, σ΄ ευχαριστω για τις φιλοσοφικές σου ατραπούς

με γοήτευσες!

σε φιλώ

με πολλή αγάπη

Α.

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Μας καστρώσατε σημαίνει μας ευνουχίσατε (καστράτο).΄Όχι,δεν μας κάνατε αυτό... το άλλο μας κάνατε... της CD... Πεμπτιάτικα...

paragrafos είπε...

synas said...
Μας καστρώσατε σημαίνει μας ευνουχίσατε (καστράτο).΄Όχι,δεν μας κάνατε αυτό... το άλλο μας κάνατε... της CD... Πεμπτιάτικα...

8:35 AM
----------------------

Χα χα χα!!!

Εμείς πάντως τα γράψαμε... Δευτεριάτικα!

Η επίδραση όμως επιμένει!

σε φιλώ

Με αγάπη

Α.

Ανώνυμος είπε...

Προς Ντόλυ:
Στα Σαλονικιώτικα παρακαλώ με έξη αστερίσκους γιατί το λ είναι τριπλό (λλλ) ιδίως όταν σκεφτόμαστε κάτι θερμές χαμουτζούδες.... :)

paragrafos είπε...

Φίλε Γιάννη,

προς στιγμήν ανησυχήσαμε!!!

Μετά από αυτό που συνέβη στη Μαρίνα ("Απουσία"), πλεον αρχίζουμε και σκεφτόμαστε και το κακό!

Καλά να περνάς στη Ρόδο

με πολλή αγάπη

Α.

Yannis H είπε...

Λες ότι «ο Θεός είναι η πλανη του άντρα, η ψευδαίσθηση του τι θα ήθελε να είναι και νομίζει ότι μπορεί να ξαναγίνει όταν "φύγει", όταν απελευθερωθεί από τα δεσμά της γυναίκας.»

Κάθομαι και σκέφτομαι… Ο Θεός: η άρνηση (ή επιθυμία άρνησης, όνειρο απελευθέρωσης) εκ μέρους του άντρα-κυνηγού από αυτό που τον κάνει να είναι άντρας-κυνηγός. Από τη γυναίκα. Ο Θεός δεν χρειάζεται να κυνηγάει. Όχι γιατί ‘πιάνει’ με μαγικό τρόπο ό,τι θέλει. Αλλά γιατί δεν θέλει τίποτα. Είναι Αυτάρκης.

Αλλά μια στιγμή.

Κι ο άνδρας υπήρξε αυτάρκης, χωρίς επιθυμία για τη γυναίκα: τον καιρό πριν εμφανιστεί η Εύα. Τότε έδινε ονόματα στα ζώα του Παραδείσου, κυριαρχούσε στην Εδέμ μόνος κι απόλυτος. Σύμφωνα λοιπόν με τα λεγόμενά σου, η κατάσταση που αποζητάει ο άνδρας, η πιο ‘θεϊκή’ του περίοδος, είναι η προ Εύας εποχή.

Όσο για τη γυναίκα λες: «ο διαβολος, είναι τάχα το άλλοθι της γυναίκας, ένα άλλοθι όμως φτιαγμένο απο μια κοινωνία φαλλοκρατική που έπρεπε ντε και καλά να μας καταδικασει ως όργανα του διαβόλου, δλδ της αδυναμίας του άντρα να ζήσει χωρίς το κορμί μας.»

Όταν ο Αδάμ βρισκόταν μόνος στον Παράδεισο έκανε ό,τι ήθελε – ίσως ακόμα να είχε φάει και τον Καρπό της Γνώσης, αλλά φυσικά, δεν συνέβη τίποτα. Η απαγόρευση του Καρπού ήλθε μόλις εμφανίστηκε η Εύα (σαν κάτι να ήξερε ο Θεός για το ποιόν της…). Επίσης, με τη δημιουργία της εμφανίζεται και ο διάβολος (μέχρι τότε δεν υπάρχει στην ιστορία). Πάει να πει, η γυναίκα πρέπει να έχει ενοχές ήδη με την ίδια της την ύπαρξη, ενώ φαίνεται καθαρά ότι ‘τραβάει’ το κακό.

Η ιστορία της Εδέμ μας λέει λοιπόν: Εκεί που ο Αδάμ ήταν αυτάρκης, εμφανίζεται η Εύα και δεν είναι πια – χρειάζεται τη γυναίκα. Εκεί που δεν είχε περιορισμούς στην Εδέμ, εμφανίζεται η Εύα και μαζί της, ο Απαγορευμένος Καρπός. Εκεί που υπήρχε μόνο ‘καλό’, εμφανίζεται η Εύα και ακολουθεί ο διάβολος. Και τέλος, ο καημένος ο Αδάμ χάνει και την Εδέμ εξαιτίας της. Είναι να μην τα πάρει στο κρανίο κανείς μαζί της; Και όπως είπες, ο διάβολος είναι τάχα μου άλλοθι. Και αφορά μόνο το διώξιμο από τον Παράδεισο. Για όλα τα άλλα, η Εύα «φταίει» επειδή υπάρχει.

Χρειάζεται να το πω; Πέρασα από χθες σκεφτόμενος το κείμενό σου και αυτήν την αντιδιαστολή άντρα-γυναίκας. Αποκαλύπτομαι.

Ποιος πρέπει να ευχαριστήσει ποιον Α…


ΥΓ. Λες: Έχασαν τον αθάνατο έρωτά τους «στη μάχη με το χρόνο της οξείδωσης των πάντων». Μήπως εφόσον μπήκε ο παράγοντας ‘χρόνος’ και ‘οξείδωση’ δεν θα μπορούσε να υπάρξει πλέον αθάνατος κι ανοξείδωτος έρωτας;

Όλοι αναζητούμε, πέρα από την κατανόηση ή το δέσιμο με τον άνθρωπό μας και την υγεία, την ομορφιά, τον ερωτισμό. Και αυτά χάνονται καθώς γερνάμε. Αλλά συνεχίζουμε να τα θέλουμε. Και τότε, οι περισσότεροι τα βρίσκουν σε ένα άλλο (νεότερο) κορμί. Χάρη στο νεότερο νιώθουμε οι ίδιοι νεότεροι. Είναι ό,τι κοντινότερο σε μια απατηλή αθανασία.

(Το τελευταίο, επηρεασμένο και από σημερινό post του ΝΔ.)

paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

"Οι Πρωτόπλαστοι αντιλήφθηκαν ότι ήταν γυμνοί."

ναι αλλα γιατι οι αρχαιοι ελληνες περιφερονταν τσιτσιδοι? εντελως τσιτσιδοι ομως! εχω κανει ερευνα για την καθημερινη φορεσια συγκρινοντας περσες με ελληνες, λοιπον οι ελληνες εδειχναν τα "αχαμνα" τους και θα πω και κατι που θα στεναχωρησει καποιους...

φορουσαν φουστες μινι, με σκισιμο (το σκισιμο το ειχαν...μπροστα)

η ελληνιδα ομως επρεπε να ειναι μουσουλμανα, να μην βγαζει τιποτα, σωματικο η αλλο, στη φορα

Yannis H είπε...

Δεν συγκρίνεται η ιουδαϊκή και η αρχαιοελληνική θρησκεία. Το αποδεικνύει ο οξύμωρος όρος ‘ελληνοχριστιανικός πολιτισμός’.

Το ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν διαφορετική αντιμετώπιση στην αρσενική και θηλυκή γύμνια, φαίνεται πρώτα απ’ όλα, από τα αγάλματά τους. Η πρώτη μορφή ελληνικού αγάλματος, ο Κούρος, είναι ένας γυμνός άνδρας. Η γυναίκα εμφανίστηκε γυμνή αιώνες αργότερα, σε ένα άγαλμα μάλιστα που ονομάζεται ‘Η Αφροδίτη της Σεμνότητας’, γιατί η θεά φαίνεται να ξαφνιάζεται που την έπιασαν γυμνή και πάει να σκεπαστεί.