Την αναφέραμε στο προηγούμενο post, ας τη δούμε κιόλας: η caipirinha (καϊπιρίνια). Η επιτομή του κοκταίηλ – και αλκοολούχα σπεσιαλιτέ μου. Αν βρείτε λευκή Ypioca, η μόνη Κασσάσα (Cachaça) που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, πείτε μου να σας δώσω και τη συνταγή.
3 σχόλια:
Ένας Αυστριακός φίλος μου πίνει καϊπιρίνια και δεν βρίσκει σχεδόν κανένα bar στην Ελλάδα, που να την φτιάχνει. Κι όταν τη φτιάχνουν, την κάνουν χάλια. Και την καϊπιρόσκα κι όλα τ' άλλα καϊπι-.
Στο Σκουφάκι καταβάλλουν καλές προσπάθειες πάντως. Αν μη τι άλλο, την ψάχνουν.
Την έχουμε τη συνταγή, σιγά μην περιμέναμε από εσάς!
Χα!
:p
Synas... Η Κασσάσα (και το δίδυμο αδελφάκι της, το Pitu-Πιτού) πωλούνται, εύλογα, με ξύλινο γουδί. Χρειάζεται για να λιώσεις τη ζάχαρη μέσα στο ποτήρι, στο χυμό από τα κομμάτια λάιμ που θα πιέσεις. Όταν λοιπόν φτιάχνουν την καϊπιρίνια με έτοιμο χυμό λάιμ (γεμάτο συντηρητικά- μόνο ανθρακικό του λείπει) και γαρνίρουν με μια φέτα λάιμ, τι καϊπιρινια είναι αυτή; Θυμίζει ένα παρασκεύασμα που είδα κάπου, με γιαούρτι, λάχανο και χωρίς σκόρδο, που ονόμαζαν "τζατζίκι".
Άλλοι βάζουν μισό λάιμ για οικονομία (χρειάζεται ένα) και κανονική ζάχαρη αντί για μαύρη.
Το αυτό για την καϊπιρόσκα (βότκα αντί Κασσάσα) και για την καϊπιρίσσιμα (άσπρο ρούμι).
Άλλα «καϊπι-» δεν ξέρω – καη(πιρι)μένη Ρούμελη!
CD… :PPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPPP
:)))))
Πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η κουλτούρα των κοκταίηλ δεν είναι δυνατή στην Ελλάδα - και εύλογα, η δική μας εκδοχή του αλκοόλ με tapos ήταν ανατολίτικη, "ένα πενηνταράκι με ποικιλία". Έχει κι αυτό τη χάρη του, έτσι;
Δημοσίευση σχολίου