Ιανουαρίου 03, 2007

Η Παράνομη Ιστορία του Φεγγαριού


Το φεγγάρι περνά πλατύ πάνω από τη γη, περπατάει πάνω της σαν κίτρινος δίσκος. Ποιός θα το πιάσει; Τι έχει να μάθει; Δεν είναι το φως του, είναι το ίδιο το φεγγάρι. Τι σουβενίρ! Τι απόκτημα!

Πέντε-έξι ρεματιές έναν κύκλο φέρνει το φεγγάρι. Και πάλι από την αρχή. Σταματά όμως κυρίως, και περπατάει, πάνω από μια. Στα Ποντικομέρη. Έτσι λένε τον σκουπιδότοπο.

Εκεί, αντί για σκιές θάμνων ανασηκώνονται μουσούδες και μυρίζουν το δίσκο που περνά ξυστά από πάνω. Μεγάλος όσο μια ανοιχτή αγκαλιά.

Γιατί όμως το φεγγάρι σταματά σ’ εκείνο το μέρος; Ποιά είναι η παράνομη ιστορία του; Ή ποιά είναι η ιστορία που θα σε έκανε παράνομο – με φωτεινά κριτήρια της ημέρας – εάν τη μάθαινες;

Πέντε παιδιά το ακολουθούν σχεδόν κάθε νύχτα. Βγαλμένοι λες από κόμικς, τρέχουν γκαζώνοντας πίσω του κυνηγώντας το άπιαστο, το απόλυτο απόκτημα. Καμιά φορά μιλούν γι’ αυτό λες και θα το βάλουν στη σκάρα της μοτοσικλέτας, σαν κεφάλι τυρί, να πάνε να το καννιβαλίσουν σπίτι με την ησυχία τους.

Λίγο πιο πέρα, φαντάροι από κοντινό στρατόπεδο συμμετέχουν άθελά τους στο ίδιο κυνήγι. Κι ο διοικητής του στρατοπέδου έχει βάλει στο μάτι το απόλυτο απόκτημα. Οι φαντάροι, κρατώντας ο καθένας τη μια άκρη από λεπτές πριονωτές χορδές, κόβουν σκυφτοί ό,τι προεξέχει σε ύψος λίγων εκατοστών. Αποψιλώνουν το τοπίο – έτοιμο για πόλεμο. Δεν υπάρχει μέρος για το φεγγάρι να κρυφτεί. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για ένα διοικητή να πιάσει οτιδήποτε.

Διατάζει ν' απογυμνωθεί η πλαγιά μπροστά από ένα νεοκλασικό – εκεί θέλει να στήσει την παγίδα του. Λάθος του. Τελευταίο για καθαρισμό αφήνει το ίδιο το νεοκλασικό, που είναι μουχλιασμένο και γεμάτο ποντίκια. Σε λίγο θα σηκώσουν κι αυτά τη μουσούδα τους. Οι φαντάροι του ήταν χαρούμενοι που δεν θα κάνουν κι αυτή τη δουλειά. Αυτός, όμως, έχασε το φεγγάρι.

Όλοι κινητοποιήθηκαν μόλις εμφανίστηκε. Τα παιδιά των κόμικς ανέβηκαν στα μηχανάκια τρέχοντας στην πρώτη ρεματιά. Ο διοικητής έστησε τους στρατιώτες σε θέσεις επίθεσης. Δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής. Ο ήχος από έναν παράλληλο κόσμο ακούστηκε. Κάτι κινήθηκε εκεί και όλοι χάθηκαν. Το φεγγάρι φάνηκε μετά από λίγο πάνω από τα Ποντικομέρη. Τα παιδιά εμφανίστηκαν και έστησαν καρτέρι στις άκρες του. Το φεγγάρι τα πλησίαζε αγέρωχο και φωτεινό. Ο ήχος ξανακούστηκε, η ίδια κίνηση και μετά από λίγο τα παιδιά βρέθηκαν να τρέχουν με τα μηχανάκια τους στην επόμενη ρεματιά. Μα πως ήταν δυνατόν να ξεφύγει και εκεί; Ο διοικητής έδινε οδηγίες, επόμενη στροφή και ήταν δικό του.

Τα παιδιά των κόμικς γυρνούσανε πλέον γύρω-γύρω, στα ίδια μέρη. Καινούρια σχέδια, καινούρια ελπίδα να καταφέρουν το ακατόρθωτο, να γευτούν το άπιαστο, ραντεβού σε άλλη ρεματιά, το φεγγάρι θα είναι εκεί. Λίγες βόλτες ακόμα να τα καταφέρουν!

Ο ήχος ξανακούστηκε στον παράλληλο κόσμο. Δεν υπήρχε περιθώριο για άλλη αναβολή. Σίγησε τελεσίδικα με μια κίνηση του χεριού και ένα πορτατίφ άναψε σ’ ένα κομοδίνο. Εφτάμιση η ώρα. Το κυνηγητό, σαν ισχυρή αίσθηση ακόμα, θα μπορούσε να συνεχιστεί. Δεν υπάρχει όμως τρόπος να γνωρίζω την έκβασή του. Και η παράνομη ιστορία του φεγγαριού, μπορεί να έχει ήδη αποκαλυφθεί εκεί.


Κατοπινή προσθήκη εικόνας: Σαλβαντόρ Νταλί,
"Όνειρο που οφείλεται στο πέταγμα μέλισσας γύρω από ένα ρόδι, ένα δευτερόλεπτο πριν το ξύπνημα". Ο ζωγράφος των ονείρων ταιριάζει περισσότερο στο κείμενο – αν και δεν είναι από τους αγαπημένους μου.

22 σχόλια:

Yannis H είπε...

Για τη φωτογραφία, να πω ότι είναι φτιαγμένη από δύο. Ο ουρανός είναι πάνω από ένα γήπεδο μπάσκετ, σε μια περιοχή κοντά στο σπίτι μου που λέγεται (σημαδιακά;) Γαλαξίας. Το φεγγάρι, που στην αρχική φωτογραφία λόγω των σκοτεινών λεπτομερειών ήταν ένας άδειος κύκλος, είναι μια πανσέληνος πριν 3 χρόνια πάνω από το Λιτόχωρο. Long live Photoshop – αυτή η δουλειά θα ήταν αδιανόητη για έναν ερασιτέχνη πριν μερικά χρόνια!

Ανώνυμος είπε...

και ό,τι μας αποκάλυψες εδώ,
μου φτάνει...

Καλησπέρα.

Yannis H είπε...

Βασιλική, σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και τις ευχές σου. Τα παλιά καλά μέρη δεν τα ξέχασα, θα τα επισκεφτώ ξανά - αλλά κακά τα ψέματα, λίγο να μείνεις, αρχίζουν τα σούπα-μούπες-και-δεν-συμμαζεύεται και λες, ε, τον άλλο μήνα ξανά :)

allmylife - καλησπέρα και σ' ευχαριστώ για το ευγενικό μήνυμα :)

mickey είπε...

Πολύχρονος, Γιάννη και ό,τι επιθυμείς!

Υγεία, αγάπη, ευτυχία και ό,τι καλύτερο για σένα και τους δικούς σου.


(σου έκανα και "σεφτέ" στις ευχές για την ονομαστική γιορτή σου - διαδικτυακά τουλάχιστον :)))

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά και καλά για τη γιορτή σου, με ευαισθησία, έμπνευση και ισορροπία!

Filomila είπε...

Χρόνια πολλά φεγγαρόλουστα!



(Μουσική υπόκρουση για το post: Σταύρος Λάντζιας - Το παιδί και το φεγγάρι..)

Yannis H είπε...

Μίκυ, Ημίαιμε Φιλομίλα - ευχαριστώ πολύ!

Τα έκανα λίγο ανάποδα τα πράγματα σήμερα, χθες για ύπνο αργά, σήμερα ξύπνημα νωρίς, σαν ζόμπι το πρωί και όταν πήγα να κοιμηθώ άρχισαν να χτυπούν τα τηλέφωνα.

Όταν όμως μου έδιναν ευχές κι εγώ νυσταγμένος έλεγα πότε θα κλείσουν να κοιμηθώ, το ένιωσα σαν ύβρη στην τύχη: τις ευχές πρέπει να τις νιώθει αυτός που τις δίνει αλλά και αυτός που τις παίρνει. Σαν να περπατάω με κλειστά μάτια και να κλωτσάω το δισάκι με τα φλουριά. Οπότε, σηκώθηκα και άρχισα να νιώθω τα "χρόνια πολλά" και τα άλλα όμορφα λόγια.

Ανώνυμος είπε...

Xronia sou polla Gianni!

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά από cyrusgeo και artanis.

Να σε χαίρονται όσοι σε αγαπάνε...

Ανώνυμος είπε...

Σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει!

Γιάννη μου το μαντίλι σου....!

Τι κάνεις Γιάννη; ποστ σπέρνω...

Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιάννης Χ…

Σαν έχουν οι Γιάννηδες γνώση, μας δανείζουν καμπόση!!

Κόψε κέδρο, φτιάξε Αντώνη και από πλάτανο Θανάση, εάν πεις και για το Γιάννη, μόνο κυπαρίσσι κάνει.

Γιάννη είχα, Γιάννη έχω κι αν ποτέ μου θα χηρέψω, πάλι Γιάννη θα γυρέψω.

Όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι, δεν μπορείς να κοιμηθείς.. (ε; πού είναι ο Γιάννης;)

Πολλά χρόνια και καλά με έμπνευση και δημιουργία.:)

Eleni63 είπε...

Γιάννη Χρόνια Πολλά

gravoura είπε...

Πολλές ευχές για υγεία, χαρά, δημιουργία!

Aphrodite είπε...

Xρόνια Πολλά Γιάννη, να σε χαίρονται οι αγάπες σου, να σε χαιρόμαστε κι εμείς! Στο πάρτυ, η τιμητική σου - γιαααα finger it να το δεις!
:))))

Ανώνυμος είπε...

Καλά, η mckat, έδωσε ρέστα!!!!!!
Έμπαινε, κορίτσι μου!

Παρ' όλο που σου γράψαμε μαζί με τον cyrus το μεσημέρι, πέρασα να πω:

yanniiiiiishshshshshshshshsh μας!!!!
Χρόνια σου πολλά και όμορφα, με έρωτα, με φιλίες, με αγάπη και πολύ πάθος για την άτιμη την ζωή, που μπορεί να τα έχει με άλλον, αλλά αν της φερθείς σωστά, μπορεί και να τον κερατώσει για πάρτι σου!

Φιλιά από artanis και cyrusgeo!

Yannis H είπε...

Cyrus Artanis
μαζί - που τους βρίσκεις που τους χάνεις
McKat
φτιάχνει παροιμίες στο τσατ και πατ
Gravoura
από την όμορφη Θεσσαλονίκη αυτή η όμορφη φιγούρα
Eleni63
συν έξι μπόνους για τη φωτό την ωραία
(σωστά: ομοιοκαταληξία με το εννέα, με το εννέα!)
Aphrodite
πάτε στα πάρτι της και κυλιστείτε, κολαστείτε
Αρτάνις,
σ’ ευχαριστεί κι εσένα κι όλους ο yannishshshsh

Στόχος για τη νέα χρονιά: να φάει κεράτωμα αυτός που τάχει με τη ζωή. Κάτι μου λέει πως είναι εκείνος ο Ουδείς, που πολύ μου μπαίνει στο μάτι, ο τόοοσο αναντικατάστατος!

Τώρα θα το φιλοσοφούσα, ‘με ποιόν τα έχεις Ζωή;’ – ‘με τον Ουδένα’. Πολύ... Οδύσσεια θυμίζει. Και δεν θα ήθελα να τα φτιάξω με Κύκλωπα. Σταματάω γιατί ως συνήθως, φεύγω για την στρατόσφαιρα.

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά για τη γιορτή σου, Γιάννη!

Yannis H είπε...

Synas,
σ΄ ευχαριστώ και βάλε καινούριο post – πάει ένας μήνας!

Και επειδή ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια και τα τσατ στο νετ σημαίνουν πολλά πράγματα, θυμήθηκα ότι κάποτε φίλοι μου Αθηναίοι άκουσαν το ‘τσατ και πατ’ και πέθαναν στο γέλιο. Εδώ πάνω λοιπόν το εννοούμε σαν ‘στο πι και φι’, ‘στα γρήγορα’.

Yannis H είπε...

N.Ago - είμαι ασυγχώρητος!

Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές.

Τι έγινε με το blog, πως σου φάνηκε;

trol είπε...

χρόνια πολλά για τη γιορτή

το τελετουργικό που επιβιώνει σε κάτι χωριά απο κάτι γιαγιάδες πια μόνο και λέγεται 'κατεβάζω το φεγγάρι' την ξέρεις? ψάχνω ινφο

ο mpampakis.wordpress.com έχει ένα διαφωτιστικότατο ποστ που σ ενδιαφέρει :)

Ανώνυμος είπε...

Πολυ Καλο , Γιαννη! Πολυ Καλο!

Aphrodite είπε...

Ναι καλέ, τσάτ-ρα, πάτ-ρα, αλλά αυτό το τσατ και πατ είναι ΚΟΡΥΦΑΙΟ!! ΛΟΛ ΛΟΛ ΛΟΛ!!!!

Τεσπα, μελαγχόλησα ξαναδιαβάζοντάς σε, θυμάμαι φάση έρωτα που παίζαμε "μήλα" με το φεγγάρι... (αναστεναγμός)

Yannis H είπε...

Τρολ, ευχαριστώ για τις ευχές. Και διαφωτιστικότατος ο mpampakis – είχα να πω κάτι πράγματα, αλλά έπεσαν πολλά.

N.Ago, αν έχεις κάποιες επισημάνσεις για το ‘ταξίδι’, ευπρόσδεκτες. Επίσης, επειδή έγινε πριν τρία χρόνια, αναρωτιέμαι αν άλλαξαν πολλά.

Άφρο, εξαιρετικό αυτό το «παίζαμε μήλα με το φεγγάρι». Ο αναστεναγμός ακούγεται φυσικότατος μετά τέτοια φράση!