Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα
(ας ήσουν κομματάκι στείρα….)

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο τότε Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Σωτήρης Κούβελας βρήκε το δικό του τρόπο να αντιδράσει στην (πράγματι και πέραν κάθε αμφιβολίας) φασιστική τηλεόραση του Ανδρέα Παπανδρέου: άνοιξε μόνος του ένα ραδιοφωνικό σταθμό (το FM100) και ένα τηλεοπτικό κανάλι (το TV100).

Ο Δήμαρχος – ένας εκλεγμένος άρχοντας! – πήρε το νόμο στα χέρια του. Όπως είπα, η τηλεόραση τον καιρό του Ανδρέα ήταν πράγματι φασιστική – για την ακρίβεια, γκεμπελίστικη. Δεν θα μπω στη λογική ‘και η ΝΔ έκανε τα ίδια’ απλώς, γι’ αυτό υπάρχουν οι εκλογές... Οι εκλεγμένοι – από Κοινοτάρχης μέχρι Πρωθυπουργός – δίνουν το παράδειγμα όταν αναφερόμαστε στην έννοια ‘ευνομούμενη πολιτεία’. Δεν δίνουν το παράδειγμα κατάλυσής της.

Υπάρχει όμως και δεύτερο επίπεδο: ο Κούβελας παραβίασε ορθάνοιχτες πόρτες! Μέχρι τότε, το να φτιάξει κάποιος μη πειρατικό ραδιοφωνικό και - ιδίως - τηλεοπτικό σταθμό, ήταν οικονομικά απαγορευτικό. Τα κονδύλια που χρειάζονταν ήταν τεράστια. Τότε λοιπόν η τεχνολογία έκανε το αποφασιστικό βήμα δίνοντας τη δυνατότητα σε όποιους ήθελαν, να ανοίξουν με ένα λογικό ποσό, σταθμό με αξιώσεις. Το ότι ξαφνικά ξεπήδησαν σταθμοί όπως Άνω Παναγιά TV ή ότι σήμερα έχουν εκπομπές ποδοσφαιρικές ομάδες, είναι αποτέλεσμα τεχνολογίας, όχι πολιτικής βούλησης. Όταν η τεχνολογία επιτρέπει κάτι, η πολιτική αναγκάζεται να προσαρμοστεί.

Ο Κούβελας λοιπόν, πήρε εκ του ασφαλούς και με υστεροβουλία που ξεπερνάει τα στενά προσωπικά οφέλη, το νόμο στα χέρια του. Κάτι που θα γινόταν πραγματικότητα σε λίγο καιρό σε όλη την Ευρώπη, το επέβαλε με το ζόρι στο κράτος μας. Και φάνηκε σαν να έφερε αυτός την ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα.

Με βάση αυτά θα πείτε πως είναι απαράδεκτος... Ο άνθρωπος όμως πήγε παραπέρα! Ανακοίνωσε ότι θα κάνει μόνος του μετρό στη Θεσσαλονίκη, και θα το χρηματοδοτήσει από τις διαφημίσεις των σταθμών του. Για απόδειξη, άνοιξε και τρεις τεράστιες τρύπες σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, με τεράστιες πινακίδες από πάνω τους όπου φιγουράριζε το όνομά του. Φυσικά, ένα μετρό δεν χρηματοδοτείται με διαφημίσεις σταθμών τοπικής εμβέλειας – η τεχνολογία σε αυτόν τον τομέα δεν αναπτύχθηκε τόσο. Ιδίως, όταν οι σταθμοί αυτοί έχουν ανταγωνιστές με ονόματα ΑΝΤ1, Flash, κτλ. (όπως είπαμε, ήταν θέμα χρόνου να επιτραπεί η λειτουργία σταθμών σε ιδιώτες).

Καθώς η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη ενός εκατομμυρίου κατοίκων με τρεις όλους κι όλους δρόμους, οι τρύπες, όσο και αν θύμιζαν τις χρυσές μέρες του Δημάρχου, έκλεισαν άδοξα μετά από λίγα χρόνια – όταν πια είχαν καταντήσει γελοιότητα και για τον πιο φανατικό ‘κουβελικό’.

Στο μεταξύ, ο Δήμαρχος είχε μετακομίσει στην Αθήνα. Τον καιρό του αντάρτικου έκανε τραμπουκισμούς σε κάθε αρχή του τόπου, ο υπεύθυνος της αστυνομικής διεύθυνσης στη Θεσσαλονίκη αρνήθηκε να κατεβάσει τους πομπούς, ανέβηκε ο Αρκουδέας από την Αθήνα με διμοιρίες ΜΑΤ… κυλιόταν στο χώμα ο περήφανος Δήμαρχος σε απευθείας μετάδοση από τον τηλεοπτικό σταθμό του ενώ ο ραδιοφωνικός έπαιζε εμβατήρια..

Όλα αυτά εξαργυρώθηκαν με τη θέση – αν είναι δυνατόν! - του Υπουργού Πολιτισμού. Και καθώς δεν ο Μανωλιός δεν αλλάζει αλλάζοντας εσώρουχο, έγινε και ο μόνος Υπουργός Πολιτισμού που αποκάλεσε τους ποιητές… «λαπάδες».

Τον καιρό εκείνο ο Κούβελας την είχε δει μέχρι και πιθανός πρωθυπουργός. Τελικά αποδείχτηκε ανίκανος στη διαχείριση της επιτυχίας – ή η λαϊκίστικη αμετροέπειά του φόβισε πολλούς – κι άρχισε να σβήνει. Τις προηγούμενες εκλογές μπήκε στη Βουλή με εκλογοδικείο. Τώρα ιδιωτεύει, ή καλύτερα, αντιγράφει στοργικούς πατέρες όπως τους Βαρβιτσιώτη, Κεφαλογιάννη, Μητσοτάκη & ΣΙΑ: κατεβάζει στην πολιτική τον Κούβελα τζούνιορ.

Έπεται συνέχεια, με τα νεότερα φυντάνια που κυβερνάνε αυτήν την έρημη πόλη: Ψωμιάδη και Παπαγεωργόπουλο.